Witje en Bruintje

Uren en uren was hij ermee bezig geweest. Een hele grote plastictas vol was het resultaat en toen kwam hij mij halen. Boaz, mijn kleinzoon van inmiddels 8 jaar oud had overal met zijn handen gras geplukt en het verzameld in de tas. Zijn kleine zus had ook af en toe meegeholpen maar het meeste had hij alleen gedaan. toen de tas vol was kwam hij me halen om mee te gaan naar de paarden.

Ik was weer een paar daagjes bij hen aan het logeren. Mijn dochter was jarig en ik ben op haar verjaardag al vroeg in de trein gestapt om haar te feliciteren. De kleinkinderen wisten ook dat ik zou komen, ze waren al nachtjes aan het tellen geweest maar dat ik er zo vroeg zou zijn wisten ze niet. Toen ik dan tussen de middag op het schoolplein hen op stond te wachten kwamen ze met een grote indianenkreet op me af gerend, heerlijk zo’n warm welkom

Ze wonen onderaan een dijk waar dikwijls drie paarden staan op een stukje omheind land. Boaz is een grote dierenliefhebber en bezoekt de paarden regelmatig. En nu moest ik dus mee. De paarden stonden nu iets verder weg, op een stukje grond bij de boerderij van de eigenaar. Het stukje land was vrij te bereiken en de paarden begonnen al te hinniken en met het voorbeen te stampen toen ze Boaz aan zagen komen. Meteen kwamen ze naar hem toe en aten gretig het verse gras dat de kinderen hen aanboden. Zo leuk om te zien hoe vertrouwd die kinderen waren met die paarden. Boaz aaide zijn “witje” en Noa was niet bij haar “bruintje” weg te slaan. Het was echt vertederend om naar te kijken. De boer kent de kinderen en vindt het prima dat ze de paarden gras komen brengen, daar zijn ze gek op zei hij toen hij even kwam kijken. Wat mij zo trof was de grote liefde waarmee Boaz urenlang bezig geweest was voor deze paarden en de tederheid waarmee hij de paarden bejegende. Ook was hij heel oplettend dat alle paarden toch wel evenveel van het gras kregen, ook “zwartje”die iets verderop stond. Zo hartverwarmend.

Liefde, het is zoiets moois, het kan vertroosten, bemoedigen, helen, maar ook vermanen uit bescherming. Liefde is het grootste goed dat Vader God ons heeft gegeven. I Korinthiërs 13 gaat over de liefde. Hier wordt duidelijk gemaakt dat niets belangrijker is dan juist die liefde.

De liefde

Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal. Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar ik had de liefde niet, ik ware niets. Al ware het, dat ik al wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam gaf om te worden verbrand, maar had de liefde niet, het baatte mij niets. De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren, zij isniet afgunstig, de liefde praalt niet, zij is niet opgeblazen, zij kwetst niemands gevoel, zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, zij rekent het kwade niet toe. Zij is niet blijde over ongerechtigheid, maar zij is blijde met de waarheid. Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. De liefde vergaat nimmermeer; maar profetieën, zij zullen afgedaan hebben; tongen, zij zullen verstommen; kennis, zij zal afgedaan hebben. Want onvolkomen is ons kennen en onvolkomen ons profeteren. Doch, als het volmaakte komt, zal het onvolkomene afgedaan hebben. Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind. Nu ik een man ben geworden, heb ik afgelegd wat kinderlijk was. Want nu zien wij nog door een spiegel, in raadselen, doch straks van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik onvolkomen, maar dan zal ik ten volle kennen, zoals ik zelf gekend ben. Zo blijven dan: Geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de meeste van deze is de liefde.

Puur en zuiver, zo heeft de Here God het bedoeld en als ik dan al deze eigenschappen van de liefde lees dan heb ik nog wel het één en ander (af) te leren. Maar het is wél het verlangen van mijn hart dat juist deze mooie, pure en onzelfzuchtige liefde, meer en meer in- en door mij heen, gezien zal worden.