Herfst, herfst, wat heb je te koop, honderdduizend blaadjes op een hoop… (kinderliedje)

Jawel, we zitten weer in de herfst en de eerste blaadjes vallen alweer van de bomen. Weet je, het feit dat er in de herfst bladeren van de bomen vallen heeft niets met de gesteldheid van de boom te maken. Dat is gewoon zo geschapen, zo is de natuur. Het is eigenlijk (naar mijn idee) zelfbehoud voor de boom. Wanneer in de lente alles weer gaat uitbotten, en wanneer ook de bomen weer nieuwe blaadjes krijgen, zijn de bomen weer helemaal klaar voor het nieuwe seizoen, ze krijgen zonneschijn en halen nieuwe krachten uit de aarde, waarmee ze dan de takken weer kunnen voeden en díé kunnen op hun beurt de nieuwe blaadjes vasthouden en laten groeien. In de winter staat de groei van veel bomen en planten stil. Ze zijn in de herfst hun bladeren verloren, waardoor ze hun krachten kunnen sparen. Bovendien zorgen de bladeren die afgevallen zijn óók weer voor een bepaald soort bemesting doordat ze rotten en in de grond worden opgenomen.

Wij kunnen ook weleens in een herfstperiode terecht komen. Het lijkt alsof je beetje bij beetje dingen aan het kwijtraken bent. Waar het je voorheen nog voor de wind ging, zie je nu de boel onder je handen afbreken en het is als met die blaadjes, je ziet dingen “vallen”, dat kan van alles zijn. Wij zien deze dingen als puur verlies, foute boel, want het hóórt niet zo te gaan, we zijn toch geen verliezers, maar overwinnaars, dus hoe kunnen we dit rijmen met ons geestelijk leven? Dán zal er wel iets mis zijn, we zijn geestelijk niet gezond, we zijn niet meer in staat om de “blaadjes” vast te houden en alles glipt zo tussen onze vingers vandaan. Ja, soms kan dat het geval zijn en daarom is het goed om altijd onszelf eerlijk te onderzoeken, te kijken hoe we bezig zijn en met wat we bezig zijn. En als het zo is dat we ergens op onze weg een verkeerde afslag genomen hebben, is het zaak om te stoppen, regelrecht om te keren en terug te gaan naar de Here God en samen met Hem opnieuw de juiste weg te gaan.

Anderzijds kan zo’n periode, als je die samen met de Here God in gaat, ook vaak heel erg winstgevend zijn, want enerzijds ben je treurig om het (vermeende) verlies van bepaalde dingen of  mensen, terwijl het aan de andere kant wél zo is dat er plaats komt voor nieuwe dingen. Soms is het heel goed om oude dingen te láten vallen, om afscheid te nemen van dingen die we al veel te lang gekoesterd hebben, ook om nieuwe relaties op te bouwen, zakelijk of vriendschappelijk of met mede christenen, daar waar je met de oude relaties geen stap verder kwam, of zelfs geremd werd in je geestelijke ontwikkeling. Natuurlijk is het zaak om goed op te letten, om altijd dicht bij de Here te blijven en alles met Hem te bespreken en te overleggen, én het is uiteraard zeer belangrijk om álle dingen, te allen tijde, in Gods handen te geven. Maar dan is het ook zo dat je zo’n periode, waarin er dingen van je afgenomen worden, kunt ervaren als een stukje rust, een periode van bezinning, een klaar gemaakt worden voor de nieuwe “lente” in je leven.