Verschrikkelijk, verschrikkelijk, verschrikkelijk! Ik weet niet wat ik er anders over kan zeggen. Een jongeman van 24 die in koelen bloede mensen doodschiet. Wat afschuwelijk voor de slachtoffers, voor de nabestaanden, voor iedereen die hier getuige van is geweest en er middenin gezeten heeft. Wat een angst, wat een vreselijke beelden die je nooit meer kwijt raakt. Van het ene op het andere moment zijn vele levens voorgoed kapot. Ik heb er geen woorden voor. Je kunt er alleen maar om huilen, en bidden voor iedereen die, op welke wijze dan ook, met dit drama te maken heeft.

Toen ik vanmorgen in de bidstond was, waar er natuurlijk ook voor deze mensen gebeden werd, was er één ding dat zó mijn hart vervulde, namelijk het feit dat er hier nog weer eens zó duidelijk gedemonstreerd is hoe belangrijk het is dat wij investeren in kinderen, jongeren, jong volwassenen. Ouders en grootouders wat een belangrijke taak hebben wij. Maar ook als je zelf geen kinderen hebt dan ben je misschien tante, oom of buurvrouw/man, we hebben een taak die serieus genomen moet worden. Als ik de foto van deze jongen zie, dan zie je een vriendelijk ogende jongeman en dan denk ik: wat is er toch misgegaan in dit jonge leven. Wat is er gebeurd waardoor hij zo geworden is? Ik weet het niet, ik ken de jongen niet en ook zijn omstandigheden niet. Wat ik wél weet, en zie, dat is dat er een hele generatie momenteel te gronde gaat aan alle vuiligheid die zó toegankelijk is voor eenieder. Neem bijvoorbeeld al die kinderen die tegenwoordig achter hun (spel)computer zitten. Hoeveel tijd brengt een gemiddeld kind hierachter door? En al die rottige spelletjes, de meest smerige en duistere dingen zijn er te krijgen. Neem de tv, waar je alle mogelijke vuiligheid en slechtheid op kunt ontvangen. Zie je dat woord? “ontvangen”. Dat zegt het toch al? Het heeft een enorme impact op kinderen. Zelfs onschuldig lijkende tekenfilmpjes kunnen al een verkeerde boodschap overbrengen en hoeveel ouders vinden het wel lekker rustig als hun kind achter de tv of de pc zit?  Kinderen van tegenwoordig krijgen aan materiële zaken vaak van alles, nieuwe fietsen, spelletjes, tv’s op hun kamer, geld genoeg, maar het allerbelangrijkste daarin worden kinderen meer en meer ernstig tekort gedaan, die persoonlijke aandacht, tijd die we speciaal voor hen vrijmaken. Alles is zo jachtig en gehaast geworden vandaag de dag en iedereen komt tijd tekort, maar voor de kinderen moet er tijd worden gemaakt. We vinden het allemaal vreselijk als we horen dat een kind thuis mishandeld wordt. Dat mag niet, daar moeten we met z’n allen op letten, er worden zelfs reclamespotjes over gemaakt en dat is ook goed. Maar dit is net zo schadelijk zonder dat iemand er erg in heeft. Ook de ouder of het kind zelf niet. Maar meer en meer blijkt dat er zoveel kinderen ontsporen als ze ouder worden. En heus, óók binnen de Christelijke wereld is dit aan de orde van de dag. Let wel, ik wil hier niet de indruk wekken dat wat er in Alphen aan de Rijn gebeurd is misschien wel de schuld van de ouders is, absoluut niet, daar weet ik helemaal niets vanaf. ik zie alleen een jong mens, blijkbaar totaal de weg kwijt, die een bloedbad en een chaos aanricht, wát dan ook de oorzaak daarvan mag zijn, maar daarnaast zie ik nog veel meer jongeren die ernstig ontsporen. Ik heb een jaar op een school gewerkt en de juf van groep 1 vertelde dat zij op een andere school als invaljuf was gevraagd, ook groep 1, maar na een paar keer had zij te kennen gegeven niet meer daar in te willen vallen. De kinderen waren zó onhandelbaar en uit de band dat er geen land mee te bezeilen was. Kinderen van 4 jaar!!

En zij brachten de kinderen tot Hem, opdat Hij ze zou aanraken; doch de discipelen bestraften hen. Toen Jezus dat zag, nam Hij het zeer kwalijk en zeide tot hen: Laat de kinderen tot Mij komen, verhindert ze niet, want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods. Marcus 10:13-14. De Here Jezus houdt van kinderen en als Hij dit zegt tegen Zijn discipelen dan is het een grote vergissing wanneer wij denken dat het alleen hen gold op dat moment. Ook vandaag zegt Hij hetzelfde tegen ons. Ja, zeg je misschien, ik neem mijn kinderen altijd mee naar de kinderdienst en thuis bidden we en lezen uit de bijbel. Prima, dat is geweldig als dit gebeurt, maar er zijn ook nog andere dingen waardoor wijzelf misschien een verhindering kunnen vormen voor onze kinderen. Kinderen zien en horen alles wat wij, als volwassenen, zeggen en doen. Wanneer wij gewoon zijn om bijv.  gemakkelijk een leugentje te vertellen dan groeien ze op met het idee dat dat mag. Wanneer wij over anderen praten, of zelf naar programma’s kijken waarin wordt gevloekt, overspel gepleegd, moord en doodslag en geweld te zien is, of al die soaps, dan geven we daarmee de boodschap aan onze kinderen door dat het goed is. Wanneer wij kinderen iets beloven en we komen het niet na, ook dat is iets wat een negatieve uitwerking heeft, het is iets waar kinderen in beschaamd worden en later anderen, én ook God, in zullen beschamen. Wij weten dat zonde een obstakel kan vormen tussen ons en God, dat kunnen we al in Genesis lezen. Zodra Adam en Eva gezondigd hadden kwam er een scheiding tussen hen en God. Als wij dus onze kinderen een zondig leven voorleven, dan plaatsen, én vormen,  wij zelf die scheiding tussen hen en God en verhinderen zo de kinderen om tot Hem te gaan. Mijn broer zei eens: “als mijn dochter straks met jan en alleman naar bed zou gaan dan zou ik dat vreselijk vinden, maar als het op de TV gebeurt, dan lachen we erom. Wat voor een idee geef je zo’n kind dan mee? ” Wáár zijn de normen en waarden, waar zijn de grenzen die ieder kind nodig heeft? Waar wordt kinderen nog geleerd om verantwoordelijk te zijn? Alles moet kunnen, alles mag. Ik kan er zo verdrietig van worden want het is tegenover het kind zó onrechtvaardig, het is zelfs een strafbare misdaad in Gods ogen! De Here Jezus zelf zegt in Matth. 18:6 (en hier gaat het over kinderen): Maar een ieder, die één dezer kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee.

Ik wil hier zeker niet iedereen over één kam scheren, er zijn gelukkig ook nog ouders die er wél zijn voor hun kinderen, die wél een goed voorbeeld geven. Maar ik hoop dat ik hiermee mensen kan wakkerschudden, laten we onszelf eens in alle eerlijkheid bekijken, onze handel en wandel, het voorbeeld dat wij onze kinderen geven, de boodschap die we misschien onbedoeld overbrengen, en als we het dan goed blijken te doen kunnen we misschien anderen een beetje op de goede weg helpen, maar als we bij onszelf toch merken dat er wat aan schort, dan moeten we er echt iets aan doen, het is zó belangrijk, evenals telkens weer onze kinderen in gebed bij de Here te brengen.

Ik hoop dat dit, wat er nu gebeurd is, een wake-up call mag zijn. Het verandert helaas niets aan de geschiedenis, het verandert niets aan wat er gebeurd is, maar het kan wél de toekomst bepalen en laten we daarvoor gaan. En verder kan ik alleen maar zeggen, laten we met elkaar biddend om al deze slachtoffers heen staan en de Here God vragen om zélf Zijn troost aan deze mensen te brengen in welke vorm of op welke wijze dan ook.