Laatst had ik het er met mijn broer en schoonzus nog over hoe wij vroeger voor de eerste keer begonnen met straatevangelisatie. Met z’n vijven in de stortregen zonder versterker, meewarig bekeken door de voorbijgangers in hun auto’s. Het was de allereerste keer, een begin van jarenlange straatevangelisatie die we op allerlei manieren hebben ingevuld met allerlei creatieve ideeën en, van lieverlee, ook betere apparatuur. Een mooie tijd!

Tegenwoordig is het “not done” om op zo’n manier te evangeliseren, zomaar op de straat zingen en getuigen van wat de Here God voor ons betekent. De tijden zijn veranderd en ook de manieren om mensen te bereiken zijn veranderd. Maar toch had het wel iets bijzonders om op zo’n zaterdag met een groepje mensen samen bezig te zijn om het evangelie onder de aandacht van de mensen te brengen. Hoewel ik er in het begin erg veel moeite mee had hoor, het was voor mij echt een overwinning om mee te gaan en betrokken te zijn bij deze evangelisatie. Ik vond het vooral moeilijk om mensen persoonlijk aan te spreken, maar toen heeft de Here God me laten zien hoeveel mensen er rondliepen (en nóg lopen) met maskers op, mensen die hun verdriet verbergen achter een glimlach, mensen die hun pijn verbijten en een verbitterd hart dragen dat niemand mag zien, maar waar ze diep vanbinnen aan kapot gaan. Mensen die vertrapt zijn, mensen met een gebroken hart door wát voor oorzaak dan ook, kapotte mensen. En deze mensen mochten wij de liefde en de warmte, de hulp en de troost van onze hemelse Vader aanreiken, wát een mooi werk en wát een blij hart krijg je daarvan. Dus eigenlijk kan ik beter zeggen: “we are not done yet” evangelisatie is nog steeds een belangrijke en waardevolle bezigheid.

Weet je, ook vandaag zijn er mensen die eenzaam zijn, mensen zonder hoop, mensen met verdriet, met pijn, met zorgen, met angst en vrees, ze lopen overal om ons heen, en als we, óók nog vandaag, de hand van onze Vader pakken dan zal Hij ons opmerkzaam maken op deze mensen, en dan mogen we óók vandaag Zijn licht en Zijn hoop en Zijn troost brengen in een mensenhart dat daarnaar hunkert. Is dat geen mooie gedachte? We hébben toch ook iets moois om de mensen aan te reiken?

En ach, misschien ben jijzelf wel zo iemand die hunkert naar een warm woord, naar een beetje troost of liefde, dan heeft God jou óók iets te zeggen vandaag; warme woorden die recht uit Zijn hart komen en die bedoeld zijn voor jou persoonlijk, laat ze binnen in je hart en laat ze daar een stukje licht en blijdschap mogen brengen, draag ze met je mee en houd ze vast:

      Kom maar bij Mij, Ik wacht op jou
Ik stond al voor je klaar,
vanmorgen toen je wakker werd
zag Ik jou, en Ik was al daar.
Mijn armen hield Ik uitgespreid
maar je werd door je tranen verblind,
kom maar, Ik veeg ze voor je weg
Vader wacht op jou, Mijn kind!