Wat vliegt de tijd toch voorbij, de weken, de maanden, de jaren, het lijkt wel steeds sneller te gaan allemaal. Het is nog als de dag van gisteren dat onze oudste dochter geboren werd, een wonderkindje was ze. Ik was 37 weken zwanger toen er bij mij een beginnende zwangerschapsvergiftiging geconstateerd werd, en de verloskundige achtte het nodig om mij onmiddellijk op de laten nemen in het ziekenhuis. En terwijl ik daar nog in haar spreekkamer zat belde zij met het ziekenhuis, maar ze kreeg te horen dat er op dat moment geen plaats voor mij was en dat ik de volgende dag pas opgenomen kon worden, en zodoende mocht ik nog voor een nachtje naar huis.
Daar aangekomen belden we met mijn ouders om het te vertellen en toen zijn zij en nog een paar anderen gekomen en hebben we met elkaar gebeden en de hele situatie in Gods hand gelegd. (overigens onwetend hóé gevaarlijk een zwangerschapsvergiftiging zijn kan.) ’s Avonds om 11 uur nadat iedereen weer naar huis was, gingen we naar bed en om één uur ’s nachts braken spontaan mijn vliezen, ruim 3 weken te vroeg. De andere dag om 5 uur ’s middags is onze dochter geboren en alles was in orde en ook de zwangerschapsvergiftiging was weg. Ik moest een paar dagen in het ziekenhuis blijven, en nog voor de kerstdagen mocht ik naar huis. Maar daar ging het niet goed met Gabriëlle, na iedere voeding spuugde ze haar hele eten er met grote golven weer uit en er bleef niets in, bovendien duurde het uren voordat ze één klein flesje leeg had en het was best moeilijk, vooral omdat het je eerste kindje is, en je weet nog van niks.
.
We zijn opnieuw bij elkaar gekomen en hebben opnieuw met elkaar gebeden. Na het gebed heb ik haar de fles gegeven en die dronk ze vrij vlot op en vanaf dat moment heeft ze keurig haar flesjes gedronken en nooit meer van die golven gespuugd. Ons wonderkindje.En nu is het bijna 34 jaar later en heeft ze haar eigen kindjes, en als ik dan terugdenk dan heb ik zoveel dankbaarheid in mijn hart. Ik kan niet anders zeggen dan, God is ons genadig geweest en dat is Hij nog steeds, en ook al was het vaak moeilijk, Hij heeft ons overal doorheen geholpen.
.
Zoals de Hebreeënbrief het zegt in hoofdstuk 13: 5b: Want Hij heeft gezegd; Ik zal u geenszins begeven, Ik zal u geenszins verlaten. Niet één dag heeft Hij ons alleen gelaten, Hij was én is er altijd en dát te weten geeft zoveel rust. Onze hemelse Vader zorgt voor ons en Hij houdt ons leven in Zijn hand. Ik zou geen beter plekje kunnen bedenken, jij?
Een God van wonderen bent U
een Helper in de strijd,
mijn Schepper die mij zeer bemint,
een Vader voor altijd.
Ik dank U want dezelfde Heer
van toen, bent U óók nu
Uw kracht is onveranderlijk
en daarom prijs ik U.
