Het is zo gemakkelijk om naar anderen te kijken en dan allerlei fouten, gebreken en “vreemde” dingen te ontdekken. Het is zo gemakkelijk om anderen te veroordelen. En het maakt daarbij niet uit of we dat publiekelijk doen, of alleen als we “onder ons” zijn, of dat we het zelfs alleen maar in onze gedachten doen. Het is gewoon niet goed, het doet de Here God verdriet en er bestaat geen verontschuldiging voor.

En dan kijk ik altijd eerst naar mezelf en vraag me af in hoeverre ik mij hier ook schuldig aan maak…

Weet je, God heeft ons nooit gevraagd om een ander te oordelen. Hij heeft ons niet gevraagd om op een negatieve manier tegen- of over- anderen te praten. Wat heeft Hij ons wél gevraagd?

Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Matth.22:37-39.

Indien er dan enig beroep (op u gedaan mag worden) in Christus, indien er enige bemoediging is der liefde, indien er enige gemeenschap is des geestes, indien er enige ontferming en barmhartigheid is, maakt (dan) mijn blijdschap volkomen door eensgezind te zijn, één in liefdebetoon, één van ziel, één in streven, zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achte de een de ander uitnemender dan zichzelf; en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder (lette) ook op dat van anderen.  Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is. Filip. 2:1-7

Dat is wat er van ons gevraagd wordt, om elkander lief te hebben, en de ander uitnemender te achten dan onszelf. Wanneer we negatief over anderen praten, wanneer we commentaar op anderen hebben, dan verheffen wij onszelf daarmee eigenlijk bَoven die ander terwijl het juist de bedoeling is om naast die ander te gaan staan. In de Filppenzenbrief staat dat de Here Jezus aan ons gelijk geworden is, Hij verhief zich niet boven ons maar Hij, de Zoon van God, werd mens om zo naast ons te kunnen staan.

Wanneer liefde onze drijfveer is bij alles wat we doen, dan zullen we anderen niet meer veroordelen. Gods hart gaat uit naar ieder mensenkind op deze aarde en Hij wil datzelfde ook in onze harten leggen opdat ook ons hart uitgaat naar een ieder die op onze weg komt. Liefde reikt uit naar de ander, niet om te beschadigen, niet om te verwonden, maar juist om te steunen, te bemoedigen, te helen.

Voor God bestaan geen “vreemde mensen” Hij kent alleen “geliefden”. Wanneer ik mij dat bedenk, verandert het onmiddellijk de manier waarop ik naar mensen kijk….maar ook de manier waarop ik  naar mezelf kijk. ik ben ََZijn geliefde, wat mensen ook van mij denken of zeggen. Heerlijk is dat hè? Ja, ook jij bent Zijn geliefde, geniet er maar van.