Misschien denk je vandaag: wat een rare titel?  Deze woorden had mijn kleindochter Sanne vorig jaar boven een mooie tekening gezet die ze voor mij had gemaakt, Ze was toen 7 jaar en inmiddels is ze een jaartje ouder en schrijft deze zelfde woorden nu in perfect Engels, maar eerlijk gezegd vind ik dit veel leuker:-) Mijn hart was vertederd toen ik deze lieve woorden zag en voor mij maakte het helemaal niet uit of het wel goed geschreven was of dat de tekening wel perfect gekleurd was, dat was helemaal niet belangrijk, mij raakten die woorden. En zo is het ook met Vader God, hij is blij als we onze liefde voor Hem tonen, het naar Hem toe onder woorden brengen, Hij houdt immers zo oneindig veel van ons?

Vanmiddag was ik in een bespiegelende stemming en in mijn gedachten ging ik terug in de tijd en ik heb een stukje van die reis hieronder beschreven. Een reis waarvan ik denk dat velen er ook hun eigen reis in herkennen. Uiteindelijk is dan de conclusie dat de Here bij elke stap en op elk moment dichtbij was en van alle dingen wist en ik heb dat ook telkens weer mogen ervaren. En ik bid eenieder die op reis is onder zware omstandigheden toe, dat ook jij die nabijheid en die liefde van de Here God mag ervaren. En het mooie en bemoedigende is dat Hij dichtbij blijft, ook op het stuk dat nog voor ons ligt! Als ik daar dan weer zo intens bij bepaald word, erover nadenk en erbij stil sta, dan kan ik alleen maar zeggen: Vader, ij laf Joe!!!

Ik kijk terug en zie het spoor

dat mij tot hiertoe heeft gebracht.

Heb ik de juiste weg genomen,

zou ik sowieso hier zijn gekomen?

of ben ik afgedwaald bij nacht?

—–

Ik kijk terug en zie de weg,

althans, zo ver mijn blik kan zien,

een weg met bochten en met kuilen

een weg van lachen en van huilen,

toch de verkeerde weg misschien?

—–

Ik kijk terug en mijn gedachten

gaan mee terug de diepte in.

Ze brengen mij langs al mijn dagen,

langs al mijn zorgen, al mijn vragen

tot ik terug ben bij’t begin.

—–

Daar aan’t begin is ook het eind

want verder terug kan ik niet meer,

en dan opnieuw blik ik naar voren

en is het of ik U kan horen,

U zegt: “Kind, twijfel toch niet zo zeer.

—–

De weg waarlangs je bent gekomen

was soms een moeilijk zwaar terrein,

er waren dagen zwart als nachten

waar je op ’t licht had willen wachten

maar je ging verder, stil en klein.

—–

Ik heb je gezien in al je worstelen,

In je verdriet en in je pijn,

Ik heb gehoord je stille klagen,

voelde de last die jij moest dragen

en kon alleen maar bij je zijn.

—–

Ik was dicht naast je elk moment

en slechts een fluist’ring uit jouw mond

deed Mij Mijn armen om je heen slaan

want echt, Ik liet je nooit alleen gaan,

kijk naar de sporen in de grond!”

—–

Mijn hart bloeit op bij deze woorden,

Ik voel een diepe, warme gloed,

Heer ‘k heb U lief met heel mijn wezen,

en dicht bij U nooit iets te vrezen,

bij U is het veilig, licht en goed!

—–

ij laf Joe!