Vroeger had je van die grote dossierkasten op kantoor of in ziekenhuizen bijvoorbeeld. Ikzelf had in het oogziekenhuis ook al een enorm dossier dat ik altijd meekreeg als ik daar weer voor een behandeling of controle moest zijn. Dan werd er door de behandelend arts een nieuw vel papier met nieuwe gegevens ingedaan en zo groeide de map gestaag. Tegenwoordig is dat anders, dan gaat alles via de computer en is er nog maar weinig papierwerk. Toch blijft men wel steeds weer een stukje aan het digitale dossier toevoegen zoals ze dat vanaf dag 1 gedaan hebben.

Ik dacht aan Psalm 139 waar op een gegeven moment staat in vers 10: Uw ogen zagen mijn vormeloos begin; in Uw boek waren zij alle opgeschreven, de dagen die geformeerd zouden worden, toen nog geen daarvan bestond.

Tjonge, wát een dossiers moeten er bij de Here God van ons allemaal liggen hè? Wat geweldig om dit te lezen, het geeft nog maar weer eens zó de liefde en de betrokkenheid van de Here God, met ons leven, weer. Alle dagen van ons leven zijn beschreven, elke dag die we geleefd hebben was Hij erbij en heeft met ons meegeleefd, meegehuild, meegelachen. Als je je dat bedenkt, dan komt bij mij de vraag: op hoeveel van deze dagen heb ik Hem bewust betrokken bij mijn leven? Hoeveel tijd heeft Hij aan de zijlijn doorgebracht, en gebeurt dat nu nóg weleens? In hoeverre ben ik mij Zijn alomtegenwoordige aanwezigheid bewust?

De Here God wil graag bemoeienis met ons hebben, Hij kent ons hart, Hij kent onze gedachten (kun je trouwens ook lezen in deze zelfde Psalm 139). Hij weet echt alles van ons, Hij was én is er altijd en Hij wil in ons leven aanwezig zijn en Zijn liefde en vrede in onze harten leggen. Hij houdt zo ontzettend veel van ons, in Zijn ogen zijn wij kostbaar. Het is letterlijk “hartverwarmend”.