Dubbel…
Zondagavond, ik ben hier even gaan zitten omdat er een aantal gedachten zo door de dag heen naar boven zijn gekomen die ik op wil schrijven.
Vandaag was het vaderdag, een verwendag voor alle lieve vaders, misschien een heerlijk ontbijtje op bed, een cadeautje van de kinderen, gekocht of zelfgemaakt, of als de kinderen al volwassen zijn dan toch een gezellig bezoekje. Een dag om de vaders lekker in het zonnetje te zetten.… tenminste, zo is deze dag bedoeld.
Voor mij begon de dag met een overdenking die ds. Arie van der Veer op Facebook had gezet. 2 Weken terug is plotseling zijn zoon overleden aan een hartstilstand. Een man van 47 die een vrouw, 7 kinderen en een kleinkind van 3 dagen oud achterliet. Verschrikkelijk!! Ik heb grote bewondering voor ds. van der Veer die heel open en kwetsbaar schrijft over wat dit met hem doet en hoe hij zich vasthoudt aan Vader God. Zo ontroerend en zo diep gaat dit. Ik heb zijn overdenking gelezen en een klein berichtje achter gelaten. Hij is vader van een kind dat geen vader meer kan zijn voor zijn gezin. Daarna heb ik een berichtje aan mijn dochter gedaan, ook voor haar is dit weer een dag van confrontatie, het besef dat de vader van jouw kinderen er niet meer is, met zulke dagen is dat dan weer extra confronterend.
Dit zijn maar twee voorbeelden van hoe zo’n dag als vandaag behalve vreugde voor velen, ook verdriet voor velen kan brengen, want hoeveel verdrietige verhalen zouden er op zo’n dag te vertellen zijn?
Uiteraard zijn er altijd mensen die zeggen dat ze zulke dagen onzin vinden, vaderdag, moederdag, waar is het goed voor? Ik ben het er mee eens dat het een commerciële aangelegenheid is geworden door de jaren heen maar daar hoeft niemand aan mee te doen toch? Een stukje warmte en liefde kost niets, sterker nog, het is niet eens te koop. En als je vaders en moeders gaat vragen wat hun mooiste cadeaus door de jaren heen zijn geweest dan zullen dat de eigengemaakte werkjes zijn, dingen die de kinderen met hun, vaak nog onhandige, kleine vingertjes in elkaar geknutseld hebben, maar wel werkjes waar met enorm veel liefde en aandacht aan is gewerkt en die de kinderen met stralende gezichten komen brengen. Heerlijk!
Vaderdag, vreugde, verdriet, het vermengt zich door de dag heen, onzichtbaar vaak voor de buitenwereld, achter de muren van de huizen en binnen de muren van de harten speelt zich van alles af. Vaderdag…
Ik denk aan mijn hemelse Vader. Voor Hem is elke dag een “Vader”dag, Zijn Vaderhart klopt elke dag vol liefde voor al Zijn kinderen, voor elk mensenkind dat Hij ooit formeerde in de moederschoot. Toch kent ook Hij vreugde en verdriet, verlies en winst, emotie en verlangen. Niemand kan ons beter begrijpen dan Hij. Hij wil in elke situatie bij ons zijn, ons helpen, ons vertroosten, ons bemoedigen, met ons samen blij zijn op de goede dagen en de fijne momenten, kortom, Hij wil deel uit maken van ons leven. Elke dag van ons leven wil Hij erbij zijn en Zijn liefde aan ons bewijzen. We mogen alles met Hem delen, Hij wil niets liever. Zo geweldig… wat een Vader!
Ik wil vandaag afsluiten met een mooi lied, gezongen door Elise Mannah, en ik wens een ieder een mooie en gezegende dag toe.
