Ik dacht terug aan iets dat mijn zus meemaakte, nu alweer een paar jaar geleden maar het was zo’n mooi voorval dat ik het vandaag ter inspiratie hier wil delen.

Mijn zus was destijds in de bloemenwinkel. Er was een meneer voor haar aan de beurt die daar in zijn werkkleding stond. Hij was klaarblijkelijk zo uit zijn werk naar de winkel gegaan. Hij zei tegen de verkoopster dat hij een mooi boeket wilde hebben. Hij vertelde ook de reden waarom. Hij zei: “Ik werk hier in de buurt en iedere dag zit er een oudere dame op het bankje (in de hof van het verzorgingshuis) die naar me zwaait als ik langs loop. Ze lacht ook altijd erg vriendelijk naar me. Vandaag liep ik weer langs haar en ze zwaaide net als altijd maar er was geen lach op haar gezicht. Nu wil ik graag een mooi boeket bloemen voor haar kopen om de lach weer terug op haar gezicht te brengen”. Hij kocht vervolgens een prachtig boeket, niet zomaar een bosje bloemen maar echt iets moois, en ging het haar brengen in de hoop er een lach voor terug te krijgen. wat een ontzettend lieve gedachte. Die man kende de vrouw niet eens en toch deed hij zoiets liefs, heel bijzonder.

Het zijn soms kleine dingen waar je iemand een groot plezier mee kunt doen. Wat mij in dit verhaal opviel was de opmerkzaamheid van deze man. Normaal gesproken als je langs iemand loopt die even naar je zwaait, zul je niet zo snel op iemands gezichtsuitdrukking letten denk ik. Maar deze man viel het op. Leuk is dat, een mooie eigenschap, en ik denk inderdaad dat de mevrouw er blij mee geweest is. Een stukje persoonlijke aandacht, iemand die er erg in heeft dat het je niet zo goed gaat.

Ik weet niet of deze man een kind van God was, maar het is wél Gods hartsgesteldheid die ik terugzie in het handelen van deze man. Omzien naar- en een daad van liefde doen voor-  die ander.