Na een klein beetje (2 daagjes) vakantie ben ik weer terug thuis

Ik was met mijn gedachten zo eens wat afgedwaald en tja, hoe kom je soms op bepaalde dingen? Door ontmoetingen met mensen, door gesprekken die je hoort of voert, door herinneringen aan eigen ervaringen, of misschien wel dit alles bij elkaar. In ieder geval dacht ik  eraan dat je best vaak mensen tegenkomt die veel voor anderen doen. Het zijn altijd juist ook díé mensen die gevraagd worden om te helpen en dan zeggen ze praktisch nooit nee. Ze zijn meer bezig met anderen dan met zichzelf, bieden ook dikwijls zelf hun hulp aan, bedenken oplossingen voor de problemen van anderen, houden zich bezig met hoe zij die ander een plezier kunnen doen en dan vaak ook ten koste van zichzelf. Ze letten niet op hun eigen pijn of moeite, het maakt niet uit hoeveel het hén kost, kortom, mensen met een gouden hart. Toch zit hier ook een enorme schaduwkant aan. Het gaat hier om mensen die, veelal onbewust, proberen om de liefde van anderen te verdienen. Door de ander te helpen en goed te doen hopen ze op een stukje liefde, een stukje warmte en waardering. Het zijn vaak ook mensen die, op welke manier dan ook, zeer gekwetst zijn in hun leven. Hoeveel kinderen zijn gepest op school, hebben zich opmerkingen van medeleerlingen of leraren aangetrokken, hoe dikwijls komt het voor dat ouders hun kinderen beschadigen door opmerkingen te maken die het kind voor de rest van zijn/haar leven een stempel geeft, fysiek geweld, sexueel misbruik, noem het maar op. Ook door ervaringen op latere leeftijd kun je dermate beschadigd raken dat het je leven kan brandmerken! Het is een algemeen bekend feit dat mensen het meest beschadigd kunnen worden door diegenen die juist heel dichtbij hen staan, mensen van wie zij houden/hielden. Dit soort dingen vreet zich vast in lichaam, geest en ziel……..  Mensen die verwond zijn geraakt, wier hart ooit kapotgetrapt is, waardoor men zich letterlijk “waardeloos” is gaan voelen, mensen die het daardoor bijna als vanzelfsprekend beschouwen dat er niet van hen gehouden wordt. Ze zijn voor zichzelf vaak nonchalant, luisteren niet naar hun lichaam, voor henzelf is alles “niet zo belangrijk”, vergeten echt tijd voor zichzelf apart te houden en laten dikwijls hun eigen verlangens schieten voor de ander, ze gaan dikwijls over hun eigen grenzen heen en ook anderen doen dat. 

Deze mensen zijn letterlijk “schatten”. maar ze weten het zelf vaak niet eens. In de bijbel, Gods woord, staat het volgende: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. Matth.22:37-39.

Dat God de eerste plaats in ons leven behoort in te nemen, daarvan zijn we ons bewust, maar dan staat er hier dat het nét zo belangrijk is om van jezelf te houden, en als gevolg daarvan ook van  je naaste. Het is moeilijk om van jezelf te houden maar het is, zoals hier staat, een “gebod”. Hoe doe je dat dan, van jezelf houden? Dat kan maar op één manier, en dat is door te zien en te lezen hóé waardevol wij zijn in Gods ogen. Hijzelf heeft ons gemaakt, we zijn enorm kostbaar en dus niet waardeloos. Waardevol, vol van dingen waaraan God waarde hecht, dát is wie wij zijn. Al het andere dat ooit gezegd is, of ons aangedaan is, is een leugen, Gods woord is de waarheid, de énige waarheid!

Tja, zo klinkt het wel simpel, maar geloof me, ik weet zelf dat het niet zo simpel is. Morgen wil ik hier graag op doorgaan en dit eens verder uitwerken en ook wat praktische hulp aanreiken.

Mocht je tijd/zin/behoefte hebben om alvast wat huiswerk te doen dan zou ik je aanraden om eens heel bewust Psalm 139 te lezen en dan specifiek te kijken naar de aandacht, de liefde en interesse die God voor ieder mens afzonderlijk heeft, en bedenk dan dat Hij dat óók in het bijzonder voor jou heeft!

Ik wens je Gods zegen toe, tot morgen!