Willekeurige bemoediging
  • 29 november 2006
    In Lucas 18 vanaf vers 35-43, staat het verhaal van de blinde Bartimeüs. Deze man zat aan de weg te bedelen …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Dat verdien je niet (2).

Misschien heb je, n.a.v. het stukje van gisteren al Psalm 139 gelezen? Zo niet dan zou ik je aan willen raden het alsnog te doen. Lees eens met aandacht hoe God jou gemaakt heeft, hoe Hij in je geïnteresseerd is, lees maar wat een gewedig waardevol werk van Zijn handen jij bent. En weet je, wanneer wij beschadigd raken dan is het een automatische reaktie om onszelf te wapenen, te beschermen, ervoor te zorgen dat wij niet opnieuw gekwetst kunnen raken, wij proberen onszelf te pantseren, zodanig dat er niemand meer echt dichtbij kan komen en dát resulteert er dan weer in dat zélfs de Here God niet meer dichtbij kan komen. Ja maar, is misschien je gedachte, God kan toch overál doordringen waar Hij maar wil? Natuurlijk, maar Hij is geen inbreker, er is maar één uitweg, en dat is wanneer wij zelf besluiten om die stap achter dat pantser vandaan te maken. Een stap die vaak te groot, of niet haalbaar lijkt voor je gevoel. En toch is dat de enige manier om uit deze vicueuze cirkel te komen.

Ik zou willen proberen om een paar praktische handreikingen te geven, dingen die echt een verschil zullen maken in je leven. Uiteraard is het altijd belangrijk om de dingen biddend te doen en ook de Heilige Geest de ruimte te geven je naar de gedachten of gebeurtenissen te leiden die zo’n impact op je leven hebben gehad, want juist door het ver weg te stoppen kun je sommige dingen zelfs helemaal vergeten zijn.

Stap 1: Pak een leeg vel papier en maak aan de linkerkant een lijstje van mensen en gebeurtenissen die bij jou een stuk beschadiging hebben teweeggebracht. Neem er rustig je tijd voor en laat het papier ergens in het zicht liggen om nog dingen toe te kunnen voegen want het kan zo zijn dat je je telkens weer iets nieuws herinnert, dat kan best over een langere periode zijn, je brengt iets in beweging en dat zal doorwerken. Het is belangrijk om alles “zichtbaar” te maken, door dat te doen kan het niet zo snel weer wegglippen. Schrijf er ook de momenten of situaties bij waarin je je in God teleurgesteld hebt gevoeld, probeer dat niet weg te drukken, je mag daar gerust eerlijk over zijn.

Stap 2: Lees de dingen die je opschrijft over en laat het op je inwerken, als het pijn doet, onderga die pijn, als het je verdrietig maakt, laat de tranen de vrije loop, word je er boos over, geef ook die emotie een kans om uit je binnenste naar buiten te komen. Dit alles kan heel heftig zijn. Zoek desnoods een stil plekje op en schreeuw de boosheid er maar uit. Ik heb zelf ooit eens de auto gepakt, ben een eind gaan rijden en heb al mijn boosheid, mijn onmacht en verdriet eruit geschreeuwd naar God toe. Ik was zó boos en ik reed ondertussen zomaar een stukje naar een stil gebied. Daar heb ik eerst geroepen naar God, Hem verweten dat Hij niet hielp, daarna mijn verdriet eruit gehuild en tot slot heb ik Hem ook weer mijn excuses gemaakt omdat ik met mijn verstand wel wist dat ik Hem onverdiend verwijten had gemaakt maar door mijn gevoel was meegetrokken. En weet je, God is daar niet boos over, Hij begrijpt je zó goed en Hij laat je rustig de tijd om alles te zeggen, en dan daarná mag je tot rust komen aan Zijn hart. Dan komt daar Zijn liefde en Zijn vrede die je kalm maken, en dan is er het voelen en weten dat je bij Hem veilig bent. Is daarmee alles opgelost? Nee hoor, dat niet, maar het geeft gewoon een stuk lucht en ruimte als je jezelf kunt uiten.

Vertel het maar.......

Dit is al heel veel en voor vandaag wil ik het hierbij even laten. Niet teveel in één keer. Brengt dit alles je in verwarring, heb je het gevoel dat het heel je gevoelens en emoties overhoop gooit? Dat is normaal, geef het niet op want het hoort erbij. De dingen die je hebt weggestopt hebben nooit een goed eigen pleke gekregen in je leven omdat je ze niet verwerkt hebt. Door ze nu naar boven te halen ontstaat er een soort chaos in je denken en voelen. Het is zoiets als verhuizen. Alles zit nog in dozen, het hele huis wordt vol gezet met dozen en kratten en niets heeft meer een eigen plekje. Je weet niet waar te beginnen en de paniek kan toeslaan. Toch komt er dan dat moment dat je begint met het uitpakken van de dozen, één voor één, bekijken wat er inzit en het dan een plekje geven. Van lieverlee komt er dan orde en rust. Zo werkt het ook geestelijk. Ik ga er morgen meer over vertellen hoor.

Ik wens je Gods zegen en wijsheid toe!

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 6 = 12