Vanmorgen drong het weer eens zo diep tot me door hoeveel Vader God van ons houdt. In de eerste plaats heeft Hij de mens natuurlijk zelf gemaakt, Hij wandelde iedere avond met Adam door de Hof van Eden, Hij had dat hele persoonlijke contact met hem, totdat de duivel kwam en Adam en Eva dingen influisterde waar zij gehoor aan gaven en zo God ongehoorzaam werden. Dit bracht een scheiding tussen God en mensen, een onoverbrugbare kloof. Maar waarom heeft de Here God Zijn eigendom dan niet gewoon teruggeëist? De mens was toch door Hem gemaakt en behoorde toch aan Hem toe? Jawel, maar de mens had er vrijwillig voor gekozen om te luisteren naar de duivel en die keuze zorgde ervoor dat de Here God niets kon doen op dat moment, niets anders dan alleen maar afstand nemen. Hij liet het er echter niet bij zitten en zond Zijn liefste bezit, Zijn Zoon, de Here Jezus. De Here Jezus kwam naar deze aarde en Hij heeft de ultieme prijs betaald voor een ieder van ons, Hij betaalde met Zijn leven, met Zijn kostbaar, dierbaar bloed heeft Hij ons vrijgekocht.

wetende, dat gij niet met vergankelijke dingen, zilver of goud, zijt vrijgekocht van uw ijdele wandel, die (u) van de vaderen overgeleverd is, maar met het kostbare bloed van Christus, als van een onberispelijk en vlekkeloos lam. I Petr.1:18-19. Dit is een klein stukje tekst uit een Bijbelgedeelte waar ik in een later blogje nog op terug wil komen. Voor nu gaat het mij erom dat hier zwart op wit staat dat de Here Jezus ons heeft “vrijgekocht”.

Vrijgekocht, dit is iets wat we al zo vaak hebben overdacht en ook te horen krijgen in onze samenkomsten, daar worden we blij van en dankbaar, zo iets geweldigs, wat een liefde! En dan zegt Rom. 8:15:  Want gij hebt niet ontvangen een geest van slavernij om opnieuw te vrezen, maar gij hebt ontvangen de Geest van het zoonschap, door welke wij roepen: Abba, Vader.  Hier staat dat wij niet opnieuw tot een slaaf zijn gemaakt, de Here Jezus heeft ons vanuit de slavernij de vrijheid gegeven door Zijn offer.

Heerlijk, niet langer geknecht maar volledige vrijheid. Wanneer je kijkt naar vroeger toen er nog veel slavenhandel was en deze slaven daar heel erg onder geleden hebben, dan was er weleens iemand die dan zo’n slaaf kocht en inplaats van hem of haar zelf als slaaf te houden, de slaaf de vrijheid gaf. Ik meen dat ze dan ook een bewijs meekregen dat ze echt vrijgekocht waren en dat ze zodoende die vrijbrief konden laten zien opdat ze door niemand meer tot slaaf gemaakt konden worden. Heel vaak echter was het dan zo dat zo’n slaaf, uit dankbaarheid, de nieuwe heer uit vrije wil diende.

Ook wij hebben zo’n vrijbrief gekregen, niemand kan ons meer tot slaven maken, we zijn echt helemaal vrij! …tenminste, zo zou het moeten zijn maar is dat ook zo? Ik houd ervan om mijzelf, en ook de lezer, uit te dagen tot zelfonderzoek, benieuwd om te zien of we daadwerkelijk zo vrij zijn als we altijd hebben gedacht. Wat denk je?