Het eerste couplet van een lied dat vanmorgen in mijn gedachten kwam. Een lied ooit geschreven door Jacqueline van der Waals.

Het is maar goed dat wij niet weten wat de toekomst ons brengt. Ik denk dat we dan met een zeer bezorgd hart zouden leven en dat we er best moeite mee zouden hebben. God heeft ons in Zijn woord natuurlijk wel aanwijzingen gegeven over hoe het hele wereldgebeuren zal gaan verlopen en Hij heeft ook duidelijke richtlijnen en kenmerken aangegeven, maar als het gaat om ons individuele leven dan hebben we daar gelukkig geen idee van. Er is slechts één ding aangaande ons aller toekomst bekend, en dat is dat we straks, na ons leven hier op aarde, voor eeuwig mogen wonen bij God, in dat huis met de vele woningen. Dat is een heerlijk vooruitzicht waar Gods kinderen zich aan vast mogen houden en waar wij moed uit mogen putten. Het beste moet nog komen!Een poosje terug schreef ik dat voor God alle dagen dezelfde naam hebben, nl. “vandaag”. Op die gedachte kwam ik doordat ik bij mezelf ontdekte dat ik soms terug kan kijken en dan bijvoorbeeld kan verlangen naar iets van toen, of dat ik alvast aan het vooruitdenken ben met een bezwaard hart over hoe het allemaal verder zal gaan lopen. Wat hangt ons nog meer boven het hoofd en hoelang zullen we dit nog vol kunnen houden. Gedachten over de kinderen en kleinkinderen die op moeten groeien in zo’n vreselijke zieke wereld waar je je kinderen nauwelijks nog naar school durft te sturen. En hoe verder je meegaat in zo’n maalstroom van gedachten, hoe somberder je ervan wordt.

Dus daarom heb ik me voorgenomen dat ik gewoon één dag tegelijk wil leven. Genieten van elk mooi moment en God danken voor Zijn liefde en zegeningen die ik elke dag opnieuw mag ervaren. En dan merk je ook dat je veel meer ontspannen kunt zijn, dat je hart er rustig van wordt. Vroeger begreep ik het niet als mensen zeiden dat ze “bij de dag” leefden, maar nu weet ik wat dat wil zeggen. Ik heb ook geleerd om de dingen anders te benaderen want we zijn ook zo gauw geneigd om alles alvast zelf in te vullen terwijl daar soms absoluut geen reden voor is. De Bijbel spreekt over bezorgdheid in  Matt. 6:25-34:

Daarom zeg Ik u: Weest niet bezorgd over uw leven, wat gij zult eten [of drinken], of over uw lichaam, waarmede gij het zult kleden. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding? Ziet naar de vogelen des hemels: zij zaaien niet en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren, en toch voedt uw hemelse Vader die; gaat gij ze niet verre te boven? Wie van u kan door bezorgd te zijn één el aan zijn lengte toevoegen? En wat zijt gij bezorgd over kleding? Let op de leliën des velds, hoe zij groeien: zij arbeiden niet en spinnen niet; en Ik zeg u, dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet bekleed was als een van deze. Indien nu God het gras des velds, dat er heden is en morgen in de oven geworpen wordt, zَ bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden, kleingelovigen?  Maakt u dan niet bezorgd, zeggende: Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken, of waarmede zullen wij ons kleden?  Want naar al deze dingen gaat het zoeken der heidenen uit. Want uw hemelse Vader weet, dat gij dit alles behoeft. Maar zoekt eerst Zijn Koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden. Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.

“Vandaag” is de dag die God ons geeft, een dag om samen met Hem te (be)leven, een dag om blij te zijn en dankbaar, we mogen vertrouwen hebben in onze Vader en Hem volgen, wat ons de toekomst ook zal brengen…

En ja, dan kan het gebeuren dat er stormen komen, dat “vandaag” zich ontvouwt als een nachtzwarte realiteit, ook dat heb ik ervaren, een realiteit waaruit je zou willen ontsnappen maar het niet kunt. En toch… óók dan is de Here God erbij en wil ons er doorheen helpen, ons bij de hand nemen en ons laten voelen en weten dat Hij dichtbij is. Ik wil eindigen met het tweede couplet van dat lied waar ik mee begonnen ben.