Vroeger toen de kinderen nog klein waren ging ik regelmatig de eendjes met ze voeren. En op een dag zag ik aan de waterkant een zwanennestje, met 4 donzige, kleine grijze zwaantjes erin en eentje ernaast. Papa en mama zwaan waren in de onmiddellijke omgeving en één van de twee probeerde het zwaantje dat buiten het nestje zat, er weer in terug te piepen. Volgens mij kreeg hij een behoorlijk standje. De zwaantjes waren heel schattig, donzig grijs en overal rondom het nest lagen grijze donsveertjes. Het zag er heel erg lief uit en we zijn er eventjes bij stil blijven staan om te kijken. En dan denk ik, wat heeft God de natuur toch mooi gemaakt, want ook dit is toch weer zo’n mooi staaltje van Zijn schepping. Toch moet ik je zeggen dat we op veilige afstand zijn gebleven, want kijk, zo’n heerlijk klein donsje zou je nog best aan kunnen raken maar die grote zwanen, nou daar moet je behoorlijk voor uitkijken, die zijn niet mis, ze letten prima op hun kleintjes.

Eigenlijk is het precies hetzelfde met pasgeboren kinderen van God, dan ben je nog behoorlijk weerloos soms, en kan het best gebeuren dat de duivel je probeert te pakken, oh, op een hele vriendelijke manier eerst hoor, maar o wee. Het is goed om te weten dat je als pasgeboren kind van God best een stukje bescherming mag zoeken bij de wat meer volwassen kinderen van God. Ik denk dat we er gewoon voor elkaar horen te zijn, dat we voor elkaar mogen bidden, voor elkaar op de bres gaan staan, maar ook elkaar helpen om volwassen te worden, op eigen benen te staan. Als je naar die zwaantjes kijkt, nu al waren ze bezig om die donsveertjes kwijt te raken, en als je dan later zo’n prachtige volwassen zwaan ziet, met van die mooie stralend witte veren is dat een metamorfose. Zo’n statig dier is best imponerend, al het grijze verdwijnt en er komt een stevig verenpak te voorschijn waarmee de zwaan in staat wordt gesteld om te vliegen. Nu al zijn die kleintjes in staat om achter vader en moeder aan op het water te zwemmen, waar ze ook veel moeten leren, wat voor deze dieren bijna spelenderwijs gaat. Maar het zijn wel vaardigheden die ze hard nodig zullen hebben om in de natuur te kunnen overleven.

Wij mogen weten dat we ook mogen veranderen. Op het moment dat we wederom “geboren” worden, zijn we als kleine baby’s. We mogen wachten tot we voedsel krijgen en alle dingen worden ons geleerd. Er wordt ons geleerd hoe we zélf aan voedsel kunnen komen en hoe we dat tot ons kunnen nemen. Ook wordt ons geleerd hoe we onszelf kunnen beschermen tegen alle verkeerde dingen. Die grote zwanen, daarvan weet iedereen dat je bij ze uit de buurt moet blijven omdat je anders een behoorlijke uithaal met die vleugels kunt krijgen. Zo moet het ook met ons gaan, dat we zo volwassen worden dat de duivel al van verre denkt, oei, dáár moet ik niet te dicht in de buurt komen, dat hij ontzag krijgt voor ons, omdat wij krachtige kinderen van God zijn, door Hem onderwezen en opgevoed. Het moet zó worden dat wij zelfs anderen een stuk bescherming kunnen bieden.

Het moet niet zo zijn zoals het was bij de zonen van Skevas, een Joodse overpriester, zij probeerden in eigen kracht boze geesten uit te drijven, van hen staat geschreven in Hand. 19:15-16 : Maar de boze geest antwoordde en zeide tot hen: Jezus ken ik en van Paulus weet ik, maar wie zijt gij? En de mens, in wie de boze geest was, sprong op hen af, overweldigde hen tezamen en bleek zoveel sterker dan zij, dat zij zonder kleren en gewond uit dat huis moesten vluchten.Deze kleine zwaantjes werden door hun ouders onderwezen, wij mogen ook ons onderwijs bij “Vader” halen, de bijbel is Zijn woord, daarin vinden we de richtlijnen voor een krachtig en goed leven. We zullen groeien door het juiste geestelijke voedsel, ons donsvachtje verliezen en stralende, krachtige, prachtige kinderen van God worden. 

Zo stralend mooi en statig
in al zijn verenpracht,
imponerend in zijn majesteit
en bewust van zijn eigen kracht.
Was ’t vroeger nog een donsje
met een beetje grijs bestaan,
nu is hij sterk en machtig,
een schitterende zwaan.