Nog even verder met Psalm 1 en dan vandaag vers 3 : Want hij is als een boom, geplant aan waterstromen, die zijn vrucht geeft op zijn tijd, welks loof niet verwelkt; al wat hij onderneemt gelukt.

Dit gaat dus over die mens die zijn leven niet laat vervuilen door allerlei verkeerde dingen, maar die Gods wet in zijn hart heeft en daar acht op slaat bij alles wat hij doet.

Een boom geplant aan waterstromen, dat is een mooie uitspraak. Want wat doet een boom? Met zijn wortels zuigt hij het water op uit de grond, en deze boom is geplant aan waterstromen, geen water dat stilstaat en waar de boel verrot en gaat stinken, maar stromend water. Water dat telkens weer vernieuwd wordt en als deze boom dát in zich opzuigt, dan kom je terecht bij een tekst in Johannes, vers 14 : Wie gedronken heeft van het water dat Ik hem zal geven (zegt Jezus), zal geen dorst krijgen in eeuwigheid, maar het water, dat Ik hem zal geven, zal in hem worden tot een fontein van water, dat springt ten eeuwigen leven. Iemand die acht slaat op wat God van ons vraagt, zal mogen drinken van dat water en geen dorst meer krijgen tot in eeuwigheid. Wat mooi, als je daar goed over nadenkt dan wil dat zoveel zeggen. Deze mens zal vrucht mogen dragen, andere mensen leiden tot de Here, en het loof zal niet verwelken. Met andere woorden, al wordt het droog en heet en verliezen alle bomen hun blad, deze niet. Al wordt het winter en dus koud, het zal deze boom niet schaden want zijn bladeren krijgen genoeg voedsel en zijn sterk genoeg om aan de boom te blijven hangen.

Vertaald naar ons mensen, als wij gehoorzaam zijn aan Gods woord en wet, dan mogen we daar dat levende water in ons opnemen dat ons fris en sterk zal maken en houden. En al gebeurt er dan van alles om ons heen, we zullen dan sterk genoeg zijn om “staande” te blijven (dus niet door de knieën zoals we gisteren bespraken.) David zegt in Psalm 36:10a : Want bij U is de bron des levens. Bij God is de bron waar wij uit mogen putten, dáár alleen kunnen we dat levende water halen dat ons sterk maakt.

In Jeremia 2, spreekt de Here over de trouweloosheid van Zijn volk en toen viel me op wat Hij zegt in Jer.2:13 : want Mijn volk heeft twee boze daden bedreven: Mij, de bron van levend water, hebben zij verlaten, om zichzelf bakken uit te houwen, gebroken bakken, die geen water houden. En dan in vers 18-19 : Nu dan, wat hebt gij naar Egypte te gaan om het water van de Nijl te drinken? Of wat hebt gij naar Assyrië te gaan om het water van de Eufraat te drinken? Laat uw boosheid u tuchtigen en uw afdwaling u kastijden; weet en zie, dat het boos en bitter is, dat gij de Here uw God hebt verlaten, en dat er geen vrees voor Mij bij u is, luidt het woord van de Here, de Here der heerscharen.……

Dat komt aan, hier zie je precies weergegeven waar David ons in Psalm 1 voor waarschuwt, en wat we de afgelopen dagen gelezen hebben. Alleen wordt het deze keer door God bevestigd. Al wandelend afdwalen en door eigen zonden in de strikken gevangen te worden en er is geen vrees voor de Here, die spotters, weet je nog? Het komt allemaal terug bij die Bron, God is boos omdat de mensen zichzelf gebroken bakken hebben uitgehouwen, die geen water houden. Bovendien halen ze het water op de verkeerde plaatsen, God is daar boos om. Dit zijn dingen die ook nu gebeuren, mensen proberen op allerlei manieren hun leven te vullen, óók op religieus gebied, maar het zijn dingen die niet blijvend zijn omdat ze in principe níéts met God te maken hebben. Wij hebben geen bakken nodig om te vullen, wij moeten bij de Bron blijven en dááruit putten, deze boom, waarover Psalm 1 spreekt, is “geplant” aan de waterstroom, hij heeft daar zijn wortels en deze kunnen te allen tijd netzoveel water opzuigen als deze boom nodig heeft. Als wij bij de Bron blijven, vastgeworteld, dan kunnen ook wij netzoveel van dat levende water tot ons nemen als we nodig hebben.Daar kunnen we groeien, sterk en krachtig worden en wat er ook gebeurt, toch ons blad behouden en fris en groen blijven.

En dan zit er nog een belofte aan, nl. dat alles wat hij onderneemt, zal gelukken. Als wij zo zijn als deze boom, dat we onze wortels hebben bij de Bron, en als we Gods regels in acht nemen en die gehoorzamen, dan mogen we op deze belofte gaan staan en dan zál alles wat wij ondernemen ook daadwérkelijk gelukken. Waarom? Wel, omdat alles dan zijn oorsprong heeft uit die Bron, wij worden gevoed uit die Bron en dus óók ons hart en onze gedachten. Daarom zullen ook onze wensen en verlangens zijn naar Gods wil en daar geeft Hij Zijn zegen aan.

Een boom geplant aan waterstromen
sterk en stevig, onvermoeid,
haalt zijn voedsel uit de bodem
waar zijn wortels zijn gegroeid.
God is de Bron van alle leven
waaruit ik put bij dag en nacht,
want mijn wortels zijn in Hem
en Hij geeft mij steeds nieuwe kracht.