Vandaag de laatste verzen van Psalm 1, nl. vers 4-5 : Niet alzo de goddelozen: (zij zijn geen frisse groene boom die vruchtdraagt en waarbij alles zal gelukken.) die toch zijn als kaf dat de wind verstrooit. Daarom houden de goddelozen geen stand in het gericht, noch de zondaars in de vergadering der rechtvaardigen, want de Here kent de weg der rechtvaardigen, maar de weg der goddelozen vergaat.

De goddelozen, in het begin van deze Psalm worden ze genoemd. Mensen die “los van God” zijn. Mensen die geen wortels hebben, die niet geplant zijn aan de waterstromen. Mensen dus die ook totaal geen stevigheid bezitten en daarom weggeblazen worden als kaf. Gewogen en te licht bevonden. Wél mensen uit onze eigen kerk, onze eigen omgeving trouwens, en dús mensen die we moeten waarschuwen. Want het zijn wél mensen waar we van houden, mensen die ons na aan het hart liggen.

Weet je, in eerste instantie is het zaak om in ons eigen leven te blikken, en te zien, zoals David het zo mooi zegt “of er een heilloze weg is”. Want op zulk een weg moeten we niet lopen. En ik denk dat we allemaal nog wel het één of ander in te leveren hebben, dat we allemaal nog wel bepaalde dingen in ons leven hebben die anders zouden moeten. En natuurlijk is dát de plaats waar we moeten beginnen, en in dat reinigingsproces, want dat is het, mogen we anderen meenemen. Vanuit ons eigen leven mogen we het goede voorbeeld geven, en anderen tonen wat belangrijk is. Als ik naar de samenkomst ga, dan vind ik het altijd fijn als degene die spreekt, een goed en duidelijk woord brengt waar ik ook echt iets mee kan. Het maakt mij niet uit of het vermanend is, graag zelfs, want daar héb ik iets aan, dat zijn dingen die mijn leven kunnen veranderen. Zo ook deze Psalm, door er zo mee bezig te zijn brengt me dat op gedachten en inzichten die ik nog nooit zo gehad heb, maar die me wel de ogen openen voor de toestand waarin ik mij bevind. Het laat me zien in welk
stadium ik ben, wándel ik in die raad der goddelozen? Of sta ik al op de weg de zondaars, en hoe zorg ik ervoor dat ik niet door de knieën ga en in die kring der spotters kom te zitten? Vragen die ik mezelf stel en die goed zijn om mezelf te stellen.

Vorige week moest ik een oom terugbrengen naar Rotterdam, en omdat ik weleens eerder naar zijn huis ben gereden, wist ik het goed te vinden. Maar als ik met iemand meerijd, dan let ik totaal niet op en dan kun je me van alles wijsmaken, ik zou een volgende keer echt de weg niet meer kunnen vinden. Rijd ik echter zelf, dan weet ik heel goed hóé ik ben gereden, omdat ik dan opgelet heb. Zó is het ook met de geestelijke dingen. We laten ons vaak domweg meenemen, we laten ons leiden door de woorden van anderen en lopen mee. Terwijl de bijbel ons juist leert om alle dingen te onderzóéken of ze wel goed zijn. Het is belangrijk dat we zélf het stuur van ons leven in onze eigen hand nemen en goed opletten waar we ons bevinden en ons ook zeer wel bewust zijn van waar we naartoe willen. Wat is ons doel?

Als het goed is, dan is ons doel om eenmaal bij de Vader thuis te mogen komen, en óm daar te komen, hebben we een bepaalde weg af te leggen en is het belangrijk dat we de góéde weg volgen. En op deze goede weg, mogen we dan anderen meenemen. De weg der goddelozen vergaat, maar de weg der rechtvaardigen is door God gekend en leidt ons naar het Vaderhuis.

Wij zongen vroeger zo’n liedje en één van de vragen die in dat liedje gesteld werden mogen we elkaar stellen namelijk: Zal ik jou daar zien, in het Vaderhuis?

Wanneer je maar een doel hebt
dan heb je iets in ’t zicht,
dat helpt je op de reis
dan ben je ergens op gericht.
Wij zijn op reis naar huis
en al is de weg best zwaar,
de vreugde is straks groot
want Vader wacht ons daar.