Bij ons in Nederland is het weer nogal afwisselend, regen, motregen, stortregen 😉 Nee, zonder gekheid, wij hébben afwisselend weer, waar ik overigens wel van houd hoor. Maar nou bekeek ik dat vandeweek eens, en dan heb je een mooi zonnetje, kómt daar ineens een donderwolk voor drijven, is je zonnetje weg. Maar als je dan kijkt, dan kun je soms zo’n mooi gouden randje om zo’n wolk zien. Dat is die zon die áchter die wolk gewoon blijft schijnen. De zón is niet weggegaan.

Dat is iets wat in ons leven óók kan gebeuren hè? Soms gaat het goed, je geniet van de dingen, je wordt gezegend en dan opééns kunnen de wolken zich boven je hoofd opstapelen en lijkt het alsof de zon uit je leven is weggegaan. Maar die zon die is daar nog gewoon, het zijn de wólken die het zonlicht aan het oog onttrekken. Maar hóé krijg je die wolken dan weer weg? Nou, in de eerste plaats is het zaak om te zíén dat die zon er nog gewoon is, maar dat hij alleen maar verscholen zit achter die wolken. Want dát is vaak het probleem, we bidden om nieuw zónlicht, terwijl we de wólken weg moeten jagen. Soms kunnen we de dingen op een hele verkeerde manier zien. In de natuur is het zo dat de wolken door de wind worden weggeblazen, maar hoe is dat in de geestelijke wereld?

Er staat in Psalm 135:7b : Hij doet de wind uit Zijn schatkamers uitgaan. Deze Psalm handelt over de grootheid van God, over het feit dat God zo machtig is, dat Hij volken heeft verslagen en machtige dingen doet. En dan staat daar dit ene zinnetje tussen…………… Ik heb weleens verteld dat iedere belofte van God eigenlijk een sleutel is, die we mogen gebruiken om een schatkamer te openen die vol ligt met de vervulling van die bepaalde belofte, en dat er krácht ligt in Gods beloften. Eergisteren heb ik een ander stukje over beloften belicht, maar als ik dit dan lees, dan vind ik dat een bijzondere tekst. Want áls die wolken zich boven onze hoofden samenpakken, dan mogen we óók in die situatie een toepasselijke belofte uit Gods woord nemen, daarmee de schatkamer openen, en zodoende een windvlaag vrijlaten die de wolken wegblaast, waardoor we Gods zonlicht weer kunnen zien.

Als je in de Handelingen leest over de hemelvaart van de Here Jezus, dan staat er in Hand.1:9 : En nadat Hij dit gesproken had, werd Hij opgenomen , terwijl zij het zagen, en een wolk onttrok Hem aan hun ogen. De Here Jezus, hét Licht der wereld werd door een wolk onttrokken aan de ogen der discipelen. Áchter die wolk dáár schijnt Zijn licht, áltijddurend. Tijd om de wolken weg te laten blazen, vind je ook niet?

Donkere wolken pakken samen
en benemen mij het zicht,
plotseling wordt alles donker
en verdwenen lijkt het licht.
Maar het is maar “schijn” gebleken
want het licht werd slechts verhuld,
iedere wolk wordt weggeblazen
waar Gods belofte wordt vervuld.