Onze vroegere voorganger was altijd een mooi voorbeeld voor ons. Ik herinner me dat hij vertelde hoe hij van rode kool altijd zo’n vreselijke maagpijn kreeg. Maar in Gods woord staat dat wij in de striemen van Jezus genezing hébben ontvangen en dús, volgens Gods woord, gezond zouden moeten zijn. En hij vond, dat een gezond mens rode kool kon eten, zónder daar maagpijn van te krijgen. Zodoende sprak hij iedere keer dat hij die rode kool ging eten, hardop zijn geloof uit daaromtrent en at die rode kool. Nou, de eerste vier keer had hij telkens die vreselijke maagpijn, maar de vijfde keer kon hij eten zónder er pijn van te krijgen en nadien heeft hij er ook nóóit meer last van gehad. Nou zou je zeggen, wat een onzin, er zijn zoveel groentensoorten, dan laat je die rode kool links liggen en eet gewoon andere groenten. Maar het ging deze man niet zozeer om de kool, alswel om het principe.

De weg van de minste weerstand, dát is vaak onze keuze, en een ander voorbeeld van deze voorganger is, dat hij aan één oor doof was geworden, althans, hij hoorde er bijna niets meer mee. Wellicht had hij het kunnen laten uitspuiten bij de dokter, dat weet ik niet, maar wat hij deed was, iedere avond voor het slapengaan zijn horloge tegen het dove oor houden en hardop de Here danken voor een goed gehoor. Dit heeft een jaar geduurd, maar na dat jaar kon hij weer prima horen. Dit zijn twee simpele voorbeelden van een man die een simpel, doch groot en vasthoudend geloof had. Dit zijn dingen die wij misschien anders opgelost hadden, we zouden vast en zeker geprobeerd hebben om dat oor te laten uitspuiten bij de dokter. Maar weet je wat nou hiervan het mooie is? Deze man had, doordat hij zo vasthoudend was en zó Gods woord in praktijk bracht, enorm veel geestelijke kracht opgedaan, en tóén hij op een dag een hartinfarct kreeg, was die kracht zó groot en zó aanwezig, dat hij, tegen de dokter die geroepen was, zei dat zijn God een God van wonderen was en dat hij op Hém vertrouwde. Binnen drie dagen was hij volledig gezond, zónder dat de dokter er iets aan gedaan heeft. Waarna hij nóóit meer last van zijn hart gehad heeft. Dát is nou nog es je geloof in praktijk brengen, vind je ook niet?

Ik heb gisteren al iets gezegd over een strijd die wij te strijden hebben en dit is eigenlijk een ander facet van de strijd. Er staat in I Timoteüs 6:11b-12 : jaag naar gerechtigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en zachtzinnigheid. Strijd de goede strijd des geloofs, grijp het eeuwige leven, waartoe gij geroepen zijt en de goede belijdenis afgelegd hebt voor vele getuigen.

Jagen naar al deze dingen, ik kan je zeggen dat al deze dingen aanwezig waren in het leven van deze voorganger, maar zijn strijd, streed hij in de anonimiteit met een ware overtuiging en volharding. Hier staat dat we voor het eeuwige leven geroepen zijn en dat we het moeten grijpen, maar dat we óm dit te kunnen grijpen, éérst die goede strijd moeten strijden. Als je atleten hebt, dan heb je daar échte natuurtalenten bij zitten, die alles in zich hebben om grote overwinnaars op hún sportgebied te worden, zelfs spreekt men al vroeg van de mogelijkheid om over zoveel jaar naar de Olympische spelen te kunnen. En ik héb bijvoorbeeld jonge mensen van 14 zelfs, gezien, die overwinnaar waren op hun sportgebied. Maar ach, ach, dan moet je eens aan zó iemand vragen hóé ze uiteindelijk op dat erepodium gekomen zijn. Járen en járen, iedere dag trainen, ergens in de onzicht- baarheid. De pijn, de moedeloosheid soms, de tranen, het afzien, af en toe een wedstrijd waarbij ze niet ver kwamen, maar tóch elke keer wel een stukje verder. Vér verwijderd van het podium, maar toch wel vooruitgang  boekend. Tótdat uiteindelijk al die moeite zich uitbetaalt in het halen van het erepodium. Dán lijkt trouwens alles wel als vanzelf te gaan, alsof ze er weinig moeite mee hebben……

Wist je dat wij allemaal óók echte natuurtalenten zijn? God heeft álles wat we nodig hebben om overwinnaars te worden, al in ons gelegd, het enige dat wij moeten doen is, het ontwikkelen.(zoiets als spierballen, de spieren zijn allang aanwezig, je ziet er alleen niets van, maar als je krachttraining gaat doen, dán worden ze vanbuiten zichtbaar én uiteraard héél sterk.)

Ken je ook zulke mensen, bij wie alles vrij voorspoedig verloopt? Mensen die óók de moeilijkheden die op hun weg komen, vrij gemakkelijk “lijken” te overwinnen? Misschien een idee om eens met zó iemand te gaan praten en te vrágen hoe hij of zij, zover gekomen is, welke weg zo iemand bewandelt om uiteindelijk als overwinnaar uit de bus te komen. Van zulke mensen kun je namelijk héél veel leren.

Natuurtalent zijn, dát is leuk
dan hoef je het maar te nemen,
je hoeft geen moeite meer te doen
het geeft je geen problemen.
Ach nee, dat is maar dom gepraat,
het kóst je strijd en pijn,
maar uiteindelijk zul jij met recht
de “overwinnaar” zijn!