In Gods woord kunnen we lezen over allerlei dingen die Hij voor ons heeft klaarstaan, dingen die we bij Hem mogen ophalen, dingen waar we, als wij Zijn kind zijn, ook recht op hebben. Ik was hier zelf zo mee bezig, weet je, als iemand tegen mij zou zeggen dat ik niet behouden ben, dan zeg ik, jazeker wel, ik heb mijn hart aan de Here Jezus gegeven, ik heb verlossing ontvangen van mijn zonden omdat Hij voor mij de straf heeft gedragen en door Zijn bloed ben ik gered. En heus, niemand kan mij van het tegendeel overtuigen. Ook hoef ik niet eerst in de hemel geweest te zijn om te weten dat daar wel een plekje voor mij bereid is. Echt, die overtuiging is levensgroot aanwezig en niemand kan mij daar van afbrengen. Toch is het met veel andere dingen moeilijker, zo vaak komt er dan toch twijfel om de hoek kijken. Neem nou alleen maar het feit dat de bijbel zegt dat we in de striemen van Jezus, genezing ontvangen hebben, dat we de vrede van God in ons leven mogen ervaren, Zijn rust, Zijn blijdschap, ook zal ons niets ontbreken, en nog veel meer. Maar in de praktijk van ons leven zien we daar dikwijls niet echt veel van terug. In dat opzicht is het vaak zo dat we denken, eerst zien en dan geloven.

En dáár ligt nou net het moeilijke punt, het “zien”. Soms zeggen we weleens dat je de dingen die God ons wil geven moet kunnen “pakken”. Maar als je ze niet ziet, zul je ze ook niet kunnen pakken. Dus eerst komt het zien. In I Petr.2:9b staat dat wij zijn bestemd: om de grote daden te verkondigen van Hem, die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht.

En Kol.1:12-13 : en dankt met blijdschap de Vader, die u toebereid heeft voor het erfdeel der heiligen in het licht. Hij heeft ons verlost uit de macht der duisternis en overgebracht in het Koninkrijk van de Zoon Zijner liefde, in wie wij de verlossing hebben, de vergeving der zonden.

Twee plaatsen (en er zijn er nog meer hoor) waar gesproken wordt over het feit dat we eerst in de duisternis waren, maar nu in het licht mogen zijn. Één van de dingen die je in de duisternis niet kunt, is zien. Als alles donker is kun je niet of nauwelijks iets zien. God heeft ons geroepen uit die duisternis, en wij hebben daar gehoor aan gegeven, waarop Hij ons heeft overgebracht in het licht. In het licht zouden wij dus wel moeten kunnen zien, maar heel vaak is dat niet zo, zelfs in het licht zien wij nog heel weinig of niets. David zegt in één van de Psalmen “ontdek mijn ogen” met andere woorden, haal de bedekking van mijn ogen af. Ik denk dat wij heel vaak ook een bedekking over onze ogen hebben, een blinddoek die daar door de duivel is aangebracht, zodat we totaal in de war zouden raken, en kijk maar eens om je heen, of ook in je eigen leven, heel vaak zijn we in de war, hebben we twijfels over de dingen die God ons belooft.

Stel je voor, je bent in een huis, je staat in de gang te wachten totdat je de kamer binnen mag gaan, maar voordat je die kamer binnengaat krijg je eerst een blinddoek omgebonden, daarna word je de kamer ingeleid en eenmaal daar moet je zelf je weg zoeken. Je kunt ruiken dat er heerlijk eten in die kamer staat, maar je ziet niets en moet het alleen met de geur doen. Er is een gezellige open haard, en je zou erbij kunnen gaan zitten en je lekker warmen, maar omdat je hem niet ziet, brand je er alleen maar je handen aan omdat je die per ongeluk in het vuur steekt. Er is een geweldige sofa, je zou er zo heerlijk op uit kunnen rusten, maar je stoot je voeten tegen de poten en je doet je pijn. Vanaf het venster is er een prachtig vergezicht, maar je ziet er niets van, je ziet alleen maar de zwarte binnenkant van de blinddoek en verder niets. Wat denk je, moet je, als je je honger wilt stillen, om eten vragen? Nee, je hoeft alleen maar aan tafel te gaan. Moet je om warmte vragen als je koud geworden bent? Nee, je mag bij het vuur gaan zitten en je warmen. Moet je om rust vragen? Nee, je mag op die sofa gaan zitten en uitrusten. Moet je om visie vragen als je geen uitkomst meer ziet? Nee, wat is nou het énige dat je zou moeten doen? Die blinddoek van je ogen verwijderen. Je ogen “ontdekken”. En dán ga je de dingen zien, kun je ze  pakken, mag je er deel aan hebben.

Hoe vaak gebeurt het dat we denken, ja ik hoor wel over wonderen, ik zie ook om me heen mensen die zoiets meemaken, maar voor mij is dat niet weggelegd. (je rúíkt het eten maar je hebt er geen deel aan). Je kunt zelfs boos worden en  zeggen: Here, waarom hij wel en ik niet? Hoe vaak zijn we doodmoe van alle dingen die op onze weg komen, gestresst en gespannen en kunnen we niet tot rust komen, “Here geef me toch rust”, soms zien we niet dat je gewoon de rust mag némen, omdat het belangrijk is voor jezelf maar ook voor je relatie met anderen. En hoevelen zijn moedeloos en hebben totaal geen uitzicht meer? Ze denken met hun rug tegen de muur te staan, terwijl het het glas is van het venster dat uitziet naar buiten. Zomaar een paar kleine voorbeeldjes. Ik merk deze dingen ook in mijn eigen leven en voor mij is het duidelijk dat ik graag wil dat mijn ogen “ontdekt” zullen worden, zodat ik alles kan zien én pakken wat God voor mij heeft klaarliggen. Die bedekking, die er vroeger was wanneer de wet voorgelezen werd, is weg. In II kor.3 kun je lezen dat wanneer iemand zich tot de Here bekeerd, de bedekking wordt weggenomen. (vs.16) Er is dus geen bedekking meer, maar wanneer wij de zegeningen van God niet kunnen zien, niet kunnen aannemen, dan komt dat doordat de duivel probeert om onze ogen te verblinden, door zijn leugens in onze gedachten neer te leggen. Maar wij mogen die door hem aangebrachte bedekking verwijderen, en aan onze Vader vragen om onze (geestelijke) ogen te openen, zodat wij Zijn waarheid kúnnen zien én pakken…..

              U gaf mij ogen Here
waarmee ik kijken mag,
zodat ‘k de heerlijkheid kan zien
die nieuw is, iedere dag.
Ja, U opende mijn ogen
want voorheen waren ze dicht,
U geeft mij het vermogen
om te leven in Uw licht.