Ik ben net thuisgekomen van een tripje naar Dordrecht. Mijn tweede dochter is net
3 maanden zwanger en het ging niet goed. Gisteren moest ze daarvoor plotseling opgenomen worden in het ziekenhuis. Ik ben er gisterenmiddag meteen naartoe gegaan en ben een nachtje bij mijn schoonzoon blijven slapen en vanmorgen ben ik nog een keertje in het ziekenhuis geweest. Om 1 uur was het rusttijd en toen ben ik weer op weg naar huis gegaan. Het ging inmiddels al wat beter, met het kindje is alles goed en wellicht mag mijn dochter morgen al naar huis.

Toen ik gisterenmiddag wegging was het al een aardig eindje aan het donker worden, en ik ben geen held om in het donker te rijden. Ik ben enigszins nachtblind en vind het erg lastig om in het donker te rijden. Bovendien had ik geen idee hoe ik bij dat ziekenhuis moest komen, maar gelukkig heeft mijn vader een navigatie apparaat en dat mocht ik meenemen. Hij had hem voor me ingesteld en ik heb inderdaad zonder problemen mijn bestemming mogen bereiken.

Terwijl ik zo onderweg was, bedacht ik me ineens dat ik eigenlijk best wel vrij relaxed was en toen ik erover nadacht begreep ik ook waarom. Normaal gesproken ben ik ingespannen op de weg aan het letten, daarbij moet ik ook nog op de borden letten en al met al is dat lastig. Nu hoefde ik alleen maar te rijden en te doen wat die stem in dat apparaat tegen me zei. Na 50 meter rechtsaf, na 200 meter links aanhouden, hier rechtsafslaan enz. Heel gemakkelijk, het kostte me geen enkele moeite en daardoor heb ik veel relaxter gereden als normaal het geval zou zijn geweest. 

Nu, vanmiddag op de terugweg dacht ik aan een tekst uit de Psalmen, namelijkPsalm 32:8 : Ik leer en onderwijs u aangaande de weg die gij gaan moet; Ik raad u, Mijn oog is op u. ik vind dat zo’n mooie tekst, het idee dat de Here ons wil leiden en ons wil zeggen hoe wij mogen wandelen en welke richting wij mogen kiezen. Dat geeft een relaxed idee, we mogen vertrouwen dat de Here ons altijd precies de juiste weg wil wijzen, het enige dat wij moeten doen is, ons openstellen voor Hem zodat we Hem kunnen horen en verstaan. Als ik die navigator wel in de auto had gezet, maar ik had het geluid uitgedaan, dan had ik er niet veel aan gehad. Zo is het ook met de Here God, Hij wil ons de juiste weg aanwijzen, maar Hij wil wel “gehoord” worden en daarvoor is het zaak om een geopend hart en geopende oren te hebben. Zo kun je zélfs als het soms donker kan zijn in je leven, tóch op Zijn weg blijven wandelen.

U geeft mij raad, bij dag en nacht
Uw oog is op mij gericht,
ik hoef alleen maar op te zien
en dan zie ik Uw aangezicht.
Mijn hart houd ik voor U open, Here,
evenals mijn oren,
                 zodat ik Uw weg bewandelen mag
en Uw woorden steeds kan horen.