Willekeurige bemoediging
  • Silver linings.
    Vanmorgen moest ik even naar de tandarts en nadat ik daar geweest was (is lekker gemakkelijk in dezelfde flat als …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

13 februari 2006

Gisteren had ik het over die verboden vrucht, die vrucht waarvan we nog steeds zo graag willen eten. En toen kwam ik zo bij de “vrucht” die wij zouden moeten voortbrengen.

In de christelijke wereld is het vaak zo dat er meer aandacht aan de vrucht wordt besteed als aan de boom zelf. Vrucht wordt belangrijk gevonden, en dat is ook belangrijk, maar ik heb ook de nadelen gezien, ik heb gezien dat mensen vrij snel groeiden en vrucht voortbrachten, maar zelf nog totaal niet de kans hadden gehad om hun wortels uit te slaan om geestelijke stevigheid te vinden. En dan kan het gebeuren dat alles ineen stort en er niets overblijft. Men was niet sterk genoeg om die vrucht ook daadwerkelijk te “dragen”.

Ik denk dat het heel belangrijk is dat wij, als christenen, niet in eerste instantie op de uiterlijke dingen letten. Niet bij onszelf en ook niet bij anderen. Het is veel belangrijker om ons eerst eens bezig te houden met onze wortels. Want die zijn het die ons stevigheid geven, waardoor we later ook in staat zijn om de vrucht, die wij voortbrengen, te kunnen vasthouden, dragen. En het is belangrijk om daarvoor ook de rust en de tijd te nemen. In de natuurlijke wereld gebeurt dat ook, een boom heeft eerst tijd nodig om stevigheid te verkrijgen alvorens er ook daadwerkelijk mooie en volgroeide vruchten aan een boom komen. Als je leest in de bijbel over vrucht, dan wordt daar o.a. genoemd: liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid enz. Als christen heb je dan het verlangen om die dingen ook daadwerkelijk uit te dragen, en dan probeer je om anderen lief te hebben, of je probeert om blij te zijn, maar dan kan het gebeuren dat je vanbinnen helemaal die liefde of die blijdschap niet voelt. Op den duur zul je dan zo’n houding niet vol kunnen houden.

We mogen worden als die boom, geplant aan waterstromen, waarvan gezegd word dat het loof nooit verwelkt en dat hij steeds opnieuw vrucht draagt.

Ik heb voor mijzelf de conclusie getrokken dat het heel belangrijk is om mijzelf te laten vullen met Gods liefde, Zijn goedheid, Zijn genade en nog zoveel meer. En dat vullen gebeurt vanbinnen, daar waar niemand het zien kan. En zodra ik vanbinnen gevuld ben met al het goeds wat de Here God mij geeft, dán kan ik daarvan ook weer verder delen, en dus dat goede naar búíten brengen, daar waar het zichtbaar wordt. Vrucht dragen door woord en door daad.

Mijn wens,

Mijn hart wil ik graag laten vullen
met alles wat van U is Heer,
mijn handen hef ik naar U op
want ‘k wil ontvangen meer en meer.
Hoe komt het toch, dat ondanks alles
wat U mij zo graag geven wilt,
mijn leven soms toch nog zo leeg lijkt
en mijn hart soms zo verkilt?

Mijn wens is, net als David Heer
dat U mij zult vervullen
en dat de woorden die ik spreek
alleen die ander zeeg’nen zullen.
Maar ik doe het nog zo vaak verkeerd
en ik weet zelf waar het aan schort,
help mij in U te blijven
zodat al ’t Uwe, ’t mijne wordt.

Ja, ik wil graag een rank zijn Heer,
die stevig aan de wijnstok groeit
en ‘k wil met U verbonden zijn
zodat mijn leven volop bloeit.
Ik wens, dat als men mij ontmoet
Uw liefde, stralend door mij heen
elk mensenhart verwarmen zal
en dat men ziet, Heer, U alleen.

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 6 = 13