“Kijk mam, dit is zijn grote trots” Mijn dochter neemt me mee het kleine gangetje in waar, in een nis, een enorme koelkast staat…

Het was de eerste keer dat ik bij mijn, toen aanstaande, schoonzoon in zijn kleine vrijgezellen appartementje te gast was. In de keuken was geen plaats voor dit pronkstuk dus stond het in het gangetje. Mijn schoonzoon werkte bij een keukenstudio en keukens en alle daarbij behorende apparatuur hadden zijn interesse. Met gepaste bewondering heb ik de koel/vries combinatie bekeken, hij was mooi en groot en er kon lekker veel in. Toen mijn dochter en schoonzoon later trouwplannen kregen en op huizenjacht gingen viel hun keus uiteindelijk op een huis waarin al een hele grote inbouwkeuken zat mét ook een ingebouwde koel/vries combinatie waardoor die van mijn schoonzoon overbodig werd. “Wil jij hem hebben mam?” vroeg mijn dochter, “nou graag” zei ik, denkend aan mijn eigen krakkemikkige koelkastje. Ik heb hem gekregen, mijn schoonzoon heeft hem zelf gebracht en zo, met toch wel een beetje pijn in zijn hart, afscheid van de koelkast genomen die mij overigens van harte gegund was.

“Wil jij hem hebben mam?” Opnieuw deze vraag die dit keer over een oven gaat. Opnieuw een dierbaar bezit. Ik was erbij toen hij geplaatst werd, mijn schoonzoon had hem besteld als verrassing voor mijn dochter die heel erg van koken en bakken houdt. Met zoveel vreugde had hij haar erover verteld maar het duurde een tijdje voor hij binnen was en geleverd kon worden. In die tussentijd verslechterde de toestand van mijn schoonzoon enorm en kreeg hij te horen dat de artsen niets meer voor hem konden doen en daarna ging het heel snel bergafwaarts. Toen de oven uiteindelijk geplaatst werd was mijn schoonzoon al aan bed gekluisterd en kon bijna niets meer. Toen de werkmannen weg waren is hij met heel veel moeite en met hulp nog uit bed gekomen om te kijken… Zo blij nog om mijn dochter, dit te kunnen geven.

In de afgelopen jaren heeft mijn dochter er optimaal gebruik van gemaakt, van alles is erin gebakken en klaargemaakt, een prachtding. Maar inmiddels is mijn dochter kortgeleden opnieuw getrouwd en heeft zij, samen met haar huidige man, een nieuw huis gekocht, het oude verkocht en zijn ze bezig om te verhuizen. In het nieuwe huis komt een hele nieuwe keuken met alle daarbij behorende inbouwapparatuur en zo werd ook deze oven overcompleet. Uiteraard wilde ik deze oven wel graag hebben en enkele dagen geleden kwamen ze hem brengen.

Inmiddels heb ik er al broodjes in gebakken en gisteren een heerlijke boterkoek en terwijl ik de boterkoek uit de oven haalde rolden ineens de tranen over mijn wangen. Deze oven, en ook de koelkast die ik nog steeds gebruik, zijn niet zomaar voorwerpen, ze hebben een verhaal, een achtergrond, een geschiedenis en ik werd er eigenlijk verdrietig van. Maar tegelijk dacht ik terug aan kort geleden toen ik bij mijn kleinkinderen aan het oppassen was.

Boaz vertelde op een dag dat hij in de klas ineens verdrietig was geweest om zijn papa. Het gemis en het verdriet zijn wel een stuk naar de achtergrond verdwenen in de afgelopen jaren maar soms komt het ineens zomaar weer naar boven. En toen hij daarom moest huilen had hij zich herinnerd dat hij geleerd had om hulpgedachten in te schakelen. Een gedachte die je kan helpen om op een andere manier ergens naar te kijken of over te denken. Hij vertelde dat hij toen bedacht had dat papa bij de Here God mag zijn, dat hij daar niet ziek meer is en dat hij daar blij is en het fijn heeft. Dat had hem rustig gemaakt en hem over het moeilijke moment heen geholpen. De herinnering hieraan bracht een glimlach op mijn gezicht.

Hulpgedachten, iets wat wij in ons dagelijks leven ook mogen gebruiken. Als de dingen tegen zitten of moeilijk zijn en we het even allemaal niet meer zien of weten, mogen we onszelf herinneren aan de trouw en de liefde van de Here God, aan het feit dat Hij van alle dingen af weet, dat Hij bij machte is om datgene te doen dat voor ons mensen onmogelijk is en dat Hij alle dingen in Zijn hand houdt. We mogen bij Hem schuilen, bij Hem onze rust en vrede terug vinden en erop vertrouwen dat Hij alle dingen voor ons laat medewerken ten goede zoals Hij belooft in Zijn woord (Rom. 8:28).