In Johannes 2 kunnen we lezen over de bruiloft te Kana. De Here Jezus en Zijn discipelen waren daar ook uitgenodigd en op een gegeven moment was er geen wijn meer. Dan gaat Maria naar Jezus toe en legt Hem het probleem voor en dan staat er in Joh.2:4-8 : En Jezus zeide tot haar; Vrouw, wat heb ik met u van node? Mijn ure is nog niet gekomen. Zijn moeder zeide tot hen, die bedienden: Wat Hij u ook zegt, doet dat! Nu waren daar zes stenen watervaten neergezet volgens het reinigingsgebruik der Joden, elk met een inhoud van twee of drie metreten. Jezus zeide tot hen: Vult de vaten met water, En zij vulden ze tot de rand. En Hij zeide tot hen: Schept nu en brengt het aan de leider van het feest. En zij brachten het.

Dit water was dus wijn geworden, goede, heerlijke wijn. En dan verbaast de leider van het feest zich, dat eerst de minder goede wijn was geschonken en nu pas de goede wijn, terwijl het normaal gesproken andersom gebeurde. Water en wijn, water staat vaak symbool voor de Heilige Geest, en wijn staat symbool voor bloed.

Een bruiloftsfeest, een feest ter ere van een verbindtenis tussen twee mensen, en de Here Jezus was ook aanwezig. Maar dan raakt op dat feest de wijn op en als Maria dan Jezus benadert zegt Hij dat Zijn ure nog niet gekomen is. De Here Jezus doelt daar op het uur van Zijn dood, Zijn verlossingswerk wat nog even moest wachten, maar alles wat daar op dat feest gebeurde kun je symbolisch vertalen naar het verlossingswerk van de Here Jezus.

Die “minder goede” wijn, waarover gesproken wordt door de leider van het feest, kun je zien als het bloed van de offerdieren waarmee het volk vroeger gereinigd moest worden van hun zonden (een soort noodplossing.) En die “goede” wijn is het bloed van de Here Jezus, kostbaar, dierbaar bloed… “wijn” waar een zeer hoge prijs voor betaald moest worden.

Die watervaten, die waren ervoor bedoeld dat de mensen, die de feestzaal binnen wilden, zich eerst met het water uit die vaten konden reinigen. En deze vaten werden opnieuw, op bevel van de Here Jezus, gevuld met water, maar pas toen de dienaren er wat van úítschepten, en toen de leider van het feest ervan drónk, bleek het veranderd te zijn in wijn.

In onze wereld van vandaag wordt ook feest gevierd, bruiloftsfeest, een verbindtenis tussen de mens en de vuilheid van de wereld. Een feestzaal, vol met mensen die vuil zijn van de zonde van deze wereld (waar zij zich overigens zelf niet van bewust zijn), en zonder reiniging mogen ze nooit de hemelse feestzaal binnengaan. Het offerbloed van dieren werkt niet meer, die “wijn” is op maar de mensen om ons heen hebben die góéde, dúre wijn nodig.

Wij zijn Gods dienaren, en wij mogen die vaten zijn, leeg van onszelf maar gevuld met de Heilige Geest, wij mogen dat wat in ons is, uitdelen aan de mensen in deze wereld, door Gods Heilige Geest, en Deze is het die van zonde overtuigt, zo leert de bijbel ons. Als wij dan úítdragen wat in ons is, en de mensen drinken het in, ze nemen het tot zich, dan verandert het voor hen in wijn, die góéde wijn, die dure, kostbare wijn, het bloed van de Here Jezus, waar een immens hoge prijs voor betaald is, dat bloed dat reinigt van alle zonde. Wij hebben een belangrijke taak in deze wereld, God wil ons gebruiken, en ik persoonlijk vind dat een grote eer en ik bid dat ik het vertrouwen dat God in mij stelt, ook waardig zal zijn.