Ken je dat gevoel? Dat je soms kunt verlangen naar vroeger? Toen alles nog goed was, toen je nog onbezorgd blij kon zijn? Die tijd dat alle dagen een gouden randje leken te hebben, dagen die vol van zonneschijn en warmte waren, waar je zorgeloos en blij doorheen kon fladderen, dagen die volmaakt waren… maar helaas, vroeger is voorbij en geen dag ervan komt ooit terug. Wat was was en wat is is…

En toch… zouden die dagen echt zo bestaan hebben als dat wij ze ons herinneren? Volmaakt geluk, zorgeloos bestaan, blij en licht, zonder één enkele wanklank?

Weet je, de tijd doet de randjes van de herinnering slijten, het veegt de rimpels glad en wat blijft is slechts de glimlach van de herkenning. (dat klinkt bijna filosofisch Op zich is dat goed, maar ook niet goed. We blijven verlangen naar een “Utopia”. Een Utopia is een “nergensland” een bedachte plaats waar alles goed en mooi is. maar het is geen realiteit.

Het Utopia van onze dromen zouden we graag werkelijkheid zien worden maar dat is onmogelijk zolang wij ons nog op deze aarde bevinden. Toch, voor ons, wij die de Here Jezus kennen, bestaat er wel degelijk een plaats waar alles goed en mooi is, dat is het huis met de vele woningen, daar waar Vader God zelf woont, de hemel.

Weet je, de dingen, de omstandigheden, en sommige mensen van vroeger, zijn er niet meer en die komen niet meer terug, hoe we er soms ook naar kunnen verlangen. We kunnen dat wat was niet meer terughalen, we hebben alleen dat wat is en we mogen uitzien naar dat wat nog komt, een toekomst, een leven met- en bij- de Here God. Ik denk daar weleens over na maar hoe meer ik erover nadenk hoe moeilijker het is voor te stellen. Ik denk dat ik het gewoon maar af moet wachten, er komt een dag dat ik van aangezicht tot aangezicht met Vader God mag staan en als ik me dat bedenk dan is dat zoiets moois, zoiets groots, wat zal dát geweldig zijn.

Wat was was en wat is is, er was eens… een leven dat, door de ogen van de herinnering gezien, volmaakt was maar waar geen minuut meer van terug te halen is. Wat is …? Een leven met Vader God, een leven langs een pad dat we samen met Hem mogen gaan, een leven vol van Zijn zegeningen, als we ze zien, want soms zijn onze ogen nog zo verblind door de tranen dat we de zegeningen niet kúnnen zien maar Hij is daar om onze tranen te drogen, om ons te vertroosten, om ons te helpen en ons nabij te zijn bij dag en bij nacht. En wat komt? Dat is een leven bij God!

Vader ik hou van U, dankUwel dat ik Uw kind mag zijn en dat er ook voor mij een plekje is klaargemaakt in Uw hemelse huis. Mijn hart loopt over van liefde en dankbaarheid voor U, U bent mijn Vader, mijn Heer, mijn trouwe God, naar U gaat mijn hele hart uit, U bent de liefde van mijn leven!