Onverschilligheid is een woord dat in Gods woordenboek niet voorkomt, maar in het onze dikwijls wel. Een woord ook om eens bij stil te staan.

Hoe is het als we onze relatie met de Here God eens tegen het licht houden, is er dan óók sprake van enige onverschilligheid soms? Als we alleen het woord “relatie” eens bekijken, dan betekent dat woord: duurzame liefdesverhouding, en als je het woord “duurzaam” opzoekt dan betekent dat: bestemd om lang te bestaan, blijvend.

Als wij dus zeggen een “relatie” met de Here God te hebben, dan wil dat zeggen dat we een liefdesverhouding hebben met Hem, die voorbestemd is om lang te bestaan, een blijvende liefde. Op zich is dat erg mooi, zo willen we het ook graag, toch?

Nou, vervolgens ga ik dan nadenken over die liefdesverhouding, hoe zou je willen dat iemand, die zegt van jou te houden, met je om zou gaan en hoe is de realiteit van ons leven als het gaat om onze “liefdes” relatie met de Here God? De Here God zelf geeft ons het grootste voorbeeld, Zijn liefde voor ons is namelijk allesoverheersend, Hij houdt zóveel van ons dat het Hem álles mocht kosten. Hij is enorm betrokken bij ons, Hij weet ook alles van ons, de bijbel zegt dat Zijn oog op ons rust, altijd. We mogen onze wensen bij Hem bekend maken en we mogen op elk moment van de dag of de nacht bij Hem komen en met Hem spreken, Hij heeft altijd tijd voor ons, Hij zorgt voor ons, Hij zegent ons, Hij is altijd bezig om ons te helpen en om onze wensen, daar waar Hij het wenselijk acht, te vervullen. Zijn aandacht is voor een ieder van ons absoluut persoonsgericht, secuur, oplettend, wijs en liefdevol… wow!

Maar hoe is onze houding ten opzichte van Hém? Is ons oog ook voortdurend op Hém gericht? Zijn wij in staat om Zijn wensen te “horen” wanneer Hij ze ons bekend wil maken? Als Hij tot ons spreekt, luisteren wij dan? Hebben wij ook altijd tijd voor Hem? Is onze aandacht onverdeeld voor Hem, secuur en oplettend, liefdevol? Mag Hij Zijn wensen aan ons bekend maken en zetten we ons in om Zijn wensen te vervullen? óók als het ons iets kost?

Weet je, dit is iets om eens even bij stil te staan. Zo gemakkelijk zeggen wij dat we een relatie hebben met onze hemelse Vader maar als je de werkelijke zin van het woord bekijkt, is dat dan inderdaad zo? Voor mij een gedachte die me tot nadenken stemt.

De liefde van mijn leven,
een relatie voor altijd,
die heb ik met mijn “Vader”
Hém ben ik toegewijd.
Maar als ik nu eens stilsta
en mijn daden ga bezien,
is er dan soms toch óók wel
wat onverschilligheid, misschien?