Willekeurige bemoediging
  • Afscheid…
    Gisteren las ik op Facebook een overlijdensbericht. Ik ben daar erg van geschrokken want het was iemand die ik goed …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

De les van Lynette.

Afgelopen zondag, tijdens de voorbede voor de samenkomst, hoorde ik vanuit de zaal op de achtergrond het refrein van een bekend lied, en dat raakte me.

Er werd gezongen: Groot is Uw trouw o Heer, groot is Uw trouw o Heer, iedere morgen aan mij weer betoond. Al wat ik nodig had hebt Gij gegeven, groot is Uw trouw o Heer, aan mij betoond.

Deze woorden kwamen recht mijn hart binnen en ik bedacht me dat het zó waar is en dat we dat ook wel weten, maar hoe dikwijls staat die wetenschap áchter de situatie? Zo gemakkelijk is onze focus op onze situatie en belemmert dat het zicht op die grote trouw van de Here God. Pas als het allemaal weer wat makkelijker wordt, of als het om ons hart weer wat lichter is, zien we die trouw weer. Ook in moeilijke omstandigheden weten we de Here God te vinden, we brengen onze nood bij Hem en ervaren daar ook troost in, maar het volledige diepe besef van Zijn trouw is toch meer op de achtergrond.

Het heeft ook te maken met vértrouwen. Als ik weet dat iemand trouw is, als ik dat in mijn leven heb gezien en ervaren, dan wil ik zo iemand ook mijn vértrtrouwen geven en hoe meer je die trouw ervaart des te meer kun je je overgeven áán die trouw. Dit is iets wat zo diep tot me doordrong en wat ik mij zeer zeker zelf ter harte neem. God is trouw en ik kan Hem voor 100% vertrouwen! En al verandert dat niets aan een situatie of fase waar ik dan in kan zitten, het verandert mijn hart en de manier waarop ik naar een situatie kijk.

Ik wil afsluiten met een mooi voorval van afgelopen zaterdag. Ik was met de 3 kleindochters van dichtbij onderweg naar de 4e kleindochter die wat verder in het land woont en die jarig was. 8 jaar is onze Noa geworden. Normaal gesproken stappen we hier in de trein en in Dordrecht er weer uit waar we dan opgehaald worden. Maar afgelopen weekend was er werk aan het spoor waardoor we er in Roosendaal uit moesten, daar in een bus en in Lage Zwaluwe weer terug in een trein. 2 keer overstappen dus waarbij we telkens hoge trappen moesten bestijgen en afdalen en waarbij ik maar bleef zeggen: “goed vasthouden aan de leuning”. Van die enge metalen en betonnen trappen boe! Daarbij kwam ook nog het feit dat we maar weinig overstaptijd hadden dus moesten we ons haasten.

Het was allemaal goed gelukt en ‘s avonds zouden we de trein terug van 8 uur nemen en werden we netjes naar het station gebracht. Eenmaal daar aangekomen kijkt mijn kleindochter van 6, Lynette, me aan en zegt: “Oma, ik heb in de auto gebeden dat we op tijd zouden zijn” en vervolgens heel blij: “en we zijn ook op tijd :-)” Zo lief vond ik dat en dat zei ik ook tegen haar. Toen we later moesten overstappen in de bus en we de enge trappen hadden gehad en op ons plekje in de bus zaten zei ze: “Ik heb in de trein weer gebeden oma en nu zijn we óók weer op tijd” wat een schatje. Ik was er door ontroerd en heb haar nog maar eens extra geknuffeld. Toen we dan uiteindelijk op station Roosendaal onze laatste overstap moesten maken liepen we vanaf de bus naar de stationshal en toen keek ze naar me op en zei: “Oma, ik dacht: zal ik weer bidden dat we op tijd zijn? maar nee, ik heb het toch al 2 x gedaan, dan hoeft het helemaal niet hè? dan weet de Here God het toch al!”

Ja, dat is vertrouwen en ik heb er een les uit geleerd, een wijze les, ik heb de Here God gezien door de ogen van dit kind van 6 jaar oud en soms is het goed om naar Hem te kijken door de ogen van kinderen!

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


+ 8 = 14