I Cor. 13:1-8a. 1 Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak,maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal.2 Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette,maar ik had de liefde niet, ik ware niets.3 Al ware het, dat ik al wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam gaf om te worden verbrand, maar had de liefde niet, het baatte mij niets.4 De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren, zij is niet afgunstig, de liefde praalt niet, zij is niet opgeblazen, 5 zij kwetst niemands gevoel, zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, zij rekent het kwade niet toe. 6 Zij is niet blijde over ongerechtigheid, maar zij is blijde met de waarheid. 7 Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij. 8 De liefde vergaat nimmermeer.

Liefde, het is een soort toverwoord. Overal en door iedereen wordt dit woord gebruikt, maar in hoeverre kent men de echte waarde van dit woord, de echte diepte van het woord? Als je het mij vraagt denk ik dat we nog geen fractie kunnen vatten van wat echte liefde daadwerkelijk inhoudt. In de wereld heeft het woord sowieso nog maar weinig waarde, oorlog, geweld, moord en doodslag, verkrachting, incest, ruzie, echtscheidingen, noem het allemaal maar op, het is aan de orde van de dag. Als christenen zouden we dan iets meer er van dienen te beseffen maar ook daar kunnen we dikwijls onze vraagtekens bij hebben.

Als is dit bijbelgedeelte lees, en het is een gedeelte dat de meesten heel goed kennen, dan zie ik dat de liefde zoals de Here God die bedoeld heeft, zoveel inhoudt. Als we al die punten voor onszelf eens zouden opschrijven en afstrepen hoeveel wij persoonlijk ervan in de praktijk brengen, zouden er dan nog veel overblijven op ons lijstje? Het bijzondere ervan vind ik ook dat het hier niet gaat om selectieve liefde, voor de ene wel en voor de andere minder of niet. Zo zitten wij als mens wel in elkaar, we hebben onze sym- en antipathieën en als iemand ons iets aandoet dan hebben we misschien ook vaak minder of geen behoefte meer om de ander lief te hebben. Zo is Gods liefde niet, Zijn liefde is zo edel, zo onvoorstelbaar groot, zo puur en zo warm.

Ik heb heel wat liederen gemaakt en één van de eerste liederen die ik ooit gemaakt heb gaat over de liefde. Het was naar aanleiding van het lied “ik heb je lief met de liefde van de Heer” dat ik het maakte. We zongen dat weleens in onze gemeente en zongen het elkaar dan toe, en ik ben daar toen over na gaan denken, heb ook mijn eigen gevoel en beleving onder de loep genomen en het lied dat ik toen maakte is denk ik nog steeds actueel.  Het is een overpeinzing, een vraag, een gebed, mijn gebed.

Ik heb je lief met de liefde van de Heer
want ik zie in jou de grootheid van Zijn naam
ik heb je lief met de liefde van de Heer.

Liefde, wat is liefde, wat is liefde van de Heer?
We zingen zo gemakkelijk dit lied telkens weer,
maar als ik dan mijzelf bekijk dan weet ik maar één ding,
mij ontbreekt zo vaak die liefde, die liefde waar ‘k van zing.

O Heer Jezus, laat Uw liefde in mijn leven merkbaar zijn,
wilt Uzelf maar in mij groeien en Heer, houd mij maar heel klein,
openbaar in mij die liefde die ik zelf niet bezit,
laat mij leven tot Uw eer Heer, dat is het wat ik bid.

‘k Wil Uw liefde Heer, gebruiken voor de mensen om mij heen,
‘k wil ze helpen, hen betuigen; Jezus laat je nooit alleen,
en als and’ren mij soms pijn doen, maak mij Heiland dan zo klein
dat ik door Uw kracht en liefde ook dan de minste kan zijn.

O mijn Heer, laat het toch zo zijn dat het waar is als ik zing:
‘k Heb je lief met Jezus liefde, Hij die aan het kruishout ging,
Ik stel mij open voor Uw liefde Heiland, vul mij meer en meer,
opdat in mij openbaar wordt “de liefde van de Heer”.