Ik heb al vele jaren een vriend met wie ik regelmatig mails uitwissel en soms bel. Hij woont nogal ver weg en heeft een drukke baan dus veel zien doen we elkaar niet maar via de mail houden we toch wel contact. We hebben in de loop der jaren al veel samen gesproken over de dingen van God en toen kwam laats ook Psalm 15 ter sprake en een klein stukje daarvan wil ik hier opschrijven vers 1-3: Here, wie mag verkeren in Uw tent? Wie mag wonen op Uw heilige berg? Hij, die onberispelijk wandelt en doet wat recht is en waarheid spreekt in zijn hart, die met zijn tong niet lastert, die zijn metgezel geen kwaad doet en geen smaad op zijn naaste laadt.

En vooral dat laatste stukje is in mijn gedachten blijven hangen, “wie geen smaad op zijn naaste laadt”. Natuurlijk weet ik allang dat het niet goed is om kwaad te spreken over anderen, en ik ben mij daar met de tijd meer en meer bewust van geworden, maar nadat ik dit stukje gehoord had ben ik er opnieuw zó bij bepaald geworden dat het iets is wat God belangrijk vindt. En óók ben ik mij er opnieuw van bewust geworden dat het soms zó gemakkelijk gaat om iets negatiefs over anderen te zeggen. Als iemand iets (in onze ogen) verkeerd doet is het maar al te gemakkelijk er iets over te zeggen. Of wat ook heel veel gebeurt is, dat er zo afgegeven wordt op allerlei predikers. Ik wil helemaal niet beweren dat alle predikers alles altijd 100% goed doen, nee, ik ben me er ook heus wel van bewust dat er in die wereld ook veel omgaat dat wellicht niet goed of niet zuiver is, maar is het dan aan ons om daarover te oordelen? Volgens mij zegt de Here Jezus dat wij niet dienen te oordelen over anderen, wat dus ook inhoudt dat wij geen kwaad dienen te spreken over anderen, en toch hoor ik het zo veel. Predikers die elkaar beschuldigen, mensen die waarschuwen voor die of die prediker… Weet je, ik was laatst ergens en daar werd ook kwaad gesproken over diverse predikers en in mijn hart voelde dat niet goed, ik werd er verdrietig van, wie zijn wij nou om te oordelen? Hebben wijzelf geen enkele zonde, geen enkele fout? Wat zegt de Here Jezus als de farizeeërs die overspelige vrouw veroordelen? Dan zegt Hij: “Wie van u zónder zonde is, die werpe de eerste steen!” Ik zou niet durven om die steen op te pakken, ik ben mij ervan bewust dat ik niet zonder zonde ben, dat ik dingen verkeerd doe, zeg of denk. De boodschap van de Here Jezus is duidelijk “Hebt God lief boven alles en uw naaste als uzelf“. Iemand die je lief hebt ga je niet zwartmaken tegenover anderen. Dat je zelf kritisch bent is oké, de Bijbel roept ons op om alles te toetsen, niks mis mee, maar de Bijbel roept ons níét op om te oordelen, te veroordelen en kwaad te spreken. Het is gewoon niet goed, we doen er God verdriet mee, maar bovendien zijn we dan bezig om het werk van de duivel te doen, hij is immers de aanklager? En daarnaast brengt het ook een verwijdering tussen ons en de Here God teweeg want hier staat geschreven dat degene die dat soort dingen niet doet mag verkeren in de tent van God en wonen op Zijn heilige berg, met andere woorden: als je deze dingen dus wél doet mag je daar niet verblijven.

Gewoon het snaveltje dichthouden:-)

Het is weleens goed om nog weer eens zó bij de dingen bepaald te worden, ik persoonlijk heb mij dit zeer ter harte genomen en Jacobus zegt ook iets over de tong in hoofdstuk 3:9-10: Met haar loven wij de Here en Vader en met haar vervloeken wij de mensen, die naar de gelijkenis Gods geschapen zijn; uit dezelfde mond komt zegening en vervloeking voort. Dit moet, mijn broeders, niet zo zijn.

En daar kan ik het helemaal mee eens zijn! Ik wil graag véél meer acht geven op de dingen die ik zeg! Of liever, de dingen die ik van plán ben om te zeggen, en dan eens wat vaker mijn mond dichthouden. Best belangrijk, toch?