De Here God is een Vader die van ons houdt met een onuitsprekelijke liefde. Telkens als ik me dat bedenk dan ontroert het me zo diep. Bij die Vader mogen wij, ook al zijn we al volwassen, op schoot kruipen zo vaak we willen, we mogen alles met Hem delen, we mogen onze arm om Zijn hals slaan en Hij zal de Zijne om ons heen sluiten, zeker weten! Wij mogen ons hoofd vertrouwelijk tegen het Zijne leggen en weten dat we bij Hem veilig zijn. Die gedachte vind ik zó mooi, en dat zorgde ervoor dat mijn hart vanmorgen warm werd. Wat houd ik toch van deze liefdevolle trouwe Vader, die mijn en ook jouw Vader is!

Ik heb mijn kinderen van jongs af aan bij de Here gebracht en stuk voor stuk hebben ze voor Hem gekozen. Ze zijn inmiddels allemaal volwassen en het huis uit en hebben ook allemaal in hun eigen leven te maken gekregen met tegenslagen, moeiten, verdriet. Dingen waarvoor je je kinderen zou willen beschermen, maar helaas gaat dat niet. En wat is het dan kostbaar dat we mogen weten dat we met de Here God over hen mogen spreken en dat Hij Zijn liefdevolle Vaderarmen ook om hen heen wil leggen.

Dit gedicht heb ik enkele jaren terug voor mijn kinderen gemaakt en het is eigenlijk meer een gebed voor mijn kinderen en als jij ook dit gevoel kent, dat je je kinderen verdriet en pijn wilt besparen, dat je soms het gevoel hebt machteloos aan de zijlijn van hun leven te staan als ze door diepten heen moeten, dan mag je weten dat er die schuilplaats is, dat rustpunt bij Vader God en dat jij ook jouw kinderen aan Hem mag toevertrouwen. 

Vader, ik kom even bij U,

even zitten op Uw schoot,

dat plekje waar U mij zo dikwijls

warmte en bescherming bood.

—–

Vader, ‘k hoef U niets te zeggen,

U kent mijn hart, wat mij beroert,

Ik wil alleen Uw armen voelen

zo veilig om mij heen gesnoerd.

—–

Wat ben ik dankbaar voor Uw liefde,

zo warm, zo puur en zo vertrouwd,

voor mij bestaat geen enkele twijfel

dat U zielsveel van mij houdt!

—–

Vader, wilt U met mij meegaan?

want op mijn hart daar ligt een last,

‘k breng U bij mijn kinderen Vader

en wil U vragen: houd ze vast.

—–

Wilt U ze elk gemis vergoeden

en ze koesteren oh Heer.

Wilt U ze in Uw armen nemen,

niet alleen nu, maar telkens weer.

—–

U kent mijn kinderen oh Vader,

‘k bracht ze bij U vanaf heel klein,

en alles wat U ze wilt zeggen, is:

Kind, Ik zal er altijd voor je zijn!