Vandaag nog het laatste stukje over oordeel en veroordeling.

Het is zo belangrijk dat wij leren om onze gedachten te sturen. Zoals iemand eens gezegd heeft, je kunt er niets aan doen als er een vogel op je hoofd landt, maar je kunt wél voorkomen dat hij daar een nestje bouwt. Met andere woorden, je kunt het niet helpen dat er ineens dingen in je gedachten komen, maar je kunt ‘wél voorkomen dat ze tot een overlegging van je hart worden. Dit kun je doen door heel bewist verkeerde gedachten af te kappen, ze “krijgsgevangen” te maken, weg te doen uit je gedachten. We hebben het ook gehad over het belang van het lezen en kennen van Gods woord, en als je dan gedachten hebt die niet goed zijn, kan het kennen van Gods woord je helpen om de juiste keuzes te maken, of om het als een wapen tegenover de vijand te gebruiken. Hebr.4:12-13: Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; 13 en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen open en ontbloot voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen.

Soms heb ik weleens het gevoel dat we in de afgelopen decennia veel zijn kwijtgeraakt. Toch wordt dit veelal niet onderkend. Het allerbelangrijkste dat we stukje bij beetje steeds meer zijn kwijtgeraakt is die echte, pure liefde. Die liefde die harten weet te raken door zijn echtheid en warmte. Echte interesse, innerlijke ontferming, het hoort allemaal bij elkaar. Ik wil dit stukje eindigen met de woorden uit de Korinthenbrief over de liefde. Mooi om te lezen, mooi om onszelf aan te spiegelen.

I Kor.13:1-8a:  Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal.  Al ware het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar ik had de liefde niet, ik ware niets.  Al ware het, dat ik al wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam gaf om te worden verbrand, maar had de liefde niet, het baatte mij niets.  De liefde is lankmoedig, de liefde is goedertieren, zij is niet afgunstig, de liefde praalt niet, zij is niet opgeblazen,  zij kwetst niemands gevoel, zij zoekt zichzelf niet, zij wordt niet verbitterd, zij rekent het kwade niet toe.  Zij is niet blijde over ongerechtigheid, maar zij is blijde met de waarheid.  Alles bedekt zij, alles gelooft zij, alles hoopt zij, alles verdraagt zij.  De liefde vergaat nimmermeer.

Het is mijn wens dat deze liefde in mij en door mij gezien mag worden, dat het terug te vinden is in mijn woorden en daden, in mijn handel en mijn wandel en ik hoop dat dit de wens mag zijn van velen met mij, zodat wij, ieder op ons eigen plekje, nog voor velen tot een zegen mogen zijn!