De tekening van Elise.

De vakantie voor de kinderen in onze regio zit er ook weer op en daarmee zijn we de laatsten dit jaar. De afgelopen weken heb ik mijn kleinkinderen hier te logeren gehad. Alle vijf zijn ze hier geweest, niet allemaal tegelijk hoor, in groepjes van 2 en 3 en wel zijn we met z’n zessen (de 5 kinderen en ik) met de trein naar Dordrecht geweest om 2 van mijn kleinkinderen thuis te brengen. We hebben daar toen een nachtje gelogeerd en met de drie meiden ben ik de volgende dag weer in de trein naar huis gestapt. Wat een rijkdom is het als je die heerlijke kinderen ziet.

Afgelopen week vroeg Elise van 8 of ze nog een keertje mocht komen slapen. Zo gezegd zo gedaan. Toen ze kwam had ze een mooie tekening bij zich die ze speciaal voor mij gemaakt had, ze had mooie bloemen getekend en op de tekening geschreven: Voor de liefste oma. Dan smelt je hart toch? Maar wat ik ook zo leuk vond was dat toen we zo wat later aan het praten waren ze tegen me zei dat oma Corry (haar andere oma) óók haar liefste oma was. Geweldig!

Zo ongecompliceerd kunnen kinderen zijn. Ze houdt van iedereen evenveel en daar kunnen volwassenen een voorbeeld aan nemen. Neem nou die uitspraak: “de liefste” eigenlijk kan dat er maar één zijn toch? “De beste, de knapste, de slimste, de rijkste, en ga zo maar door, allemaal benamingen die een zekere concurrentie inhouden. Er kunnen meerdere kandidaten zijn maar er kan er maar ééntje winnen en díé is dan de beste of de knapste. Dat is tenminste wel zo in de grote mensen wereld. Concurrentie die vaak leidt tot allerlei nare complicaties die overal om ons heen zichtbaar en merkbaar zijn. En jammer genoeg wordt het er al van kleins af aan in gebracht. Beter zijn als een ander, mooier zijn, knapper, noem het maar op.

Hoe mooi is dan de uitspraak van Elise dat alle twee haar oma’s de liefste zijn. Geen concurrentie, geen competitie, en zo heeft de Here God het ook bedoeld.  Er staat in Filipp. 2:1-7: Indien er dan enig beroep op u gedaan mag worden in Christus, indien er enige bemoediging is der liefde, indien er enige gemeenschap is des geestes, indien er enige ontferming en barmhartigheid is, maakt dan mijn blijdschap volkomen door eensgezind te zijn, één in liefdebetoon, één van ziel, één in streven, zonder zelfzucht of ijdel eerbejag; doch in ootmoedigheid achte de een de ander uitnemender dan zichzelf; en ieder lette niet slechts op zijn eigen belang, maar ieder lette ook op dat van anderen. Laat die gezindheid bij u zijn, welke ook in Christus Jezus was, die, in de gestalte Gods zijnde, het Gode gelijk zijn niet als een roof heeft geacht, maar Zichzelf ontledigd heeft, en de gestalte van een dienstknecht heeft aangenomen, en aan de mensen gelijk geworden is.

De Here Jezus, Hij die eigenlijk ver, ver boven ons verheven is is aan ons gelijk geworden. Hij deed het uit liefde en Hij deed het zónder enige bijbedoeling en zo worden ook wij opgeroepen om onszelf niet te verheffen boven anderen maar de ander zelfs uitnemender te achten dan onszelf. Moeten wij ons dan minderwaardig voelen? Onszelf op de achtergrond plaatsen? Nee, wij mogen schouder aan schouder leven en strijden in het Koninkrijk van God, gelijkwaardig aan elkaar. En júíst doordat we dan dus állen de ander uitnemender achten is het zo dat we tegen elkaar kunnen zeggen: “Jij bent de liefste!”, ik tegen jou en jij ten mij

Leuk is dat hè? Deze gedachte brengt een lach op mijn gezicht en ik zeg het vandaag tegen jou: “Lieve lezer, jij bent de liefste!”