Ik had afgelopen zaterdag 2 bosjes rozen gekregen, één bos van mijn zus met een heel mooi kaartje eraan en één bos van een vrouwengroep waar ik ’s morgens had gesproken. Ik was bezig om ze in een vaas te zetten en in alletwee de bossen zat één roos die geknakt was. Toen heb ik een plakbandje gepakt en dat om die knik geplakt in de hoop dat de roos rechtop zou blijven staan, dat werkte wel eventjes, maar niet lang, toen ik de andere dag keek waren ze opnieuw geknikt en lieten hun kopjes al hangen. Nou geef ik de moed niet zo snel op en ben (al zeg ik het zelf) best creatief als het gaat om het oplossen van zulke dingetjes. Dus wat heb ik gedaan? Ik heb deze twee rozen gespalkt, ik heb een coctailprikker langs de knik gelegd en dit prikkertje op twee plaatsen omwonden met plakband, waardoor de rozen weer keurig recht kwamen te staan en waardoor ze ook hun kopjes na een poosje weer oprichtten en nu, een paar dagen later, staan ze keurig fier en rechtop open te gaan, ze zijn opnieuw tot leven gekomen, hebben nieuwe krachten opgedaan waardoor ze volledig tot bloei kunnen komen.

In Jesaja 41:10 (uit Het Boek) zegt God: Wees niet bang, want Ik ben met u. Kijk niet angstig om u heen, want Ik ben uw God. Ik zal u kracht geven en u helpen; Ik zal u overeind houden met Mijn heilrijke rechterhand.

Heb je dat ook weleens? Dat je eigenlijk een beetje het hoofd laat hangen? Misschien voel je je ook weleens geknakt? Je voelt je een buitenstaander tussen al je medebroeders en zusters? Eenzaam en alleen? Deze rozen stonden tussen de andere rozen, maar ze vielen op omdat ze hun kopje lieten hangen en om ze te kunnen helpen, heb ik ze eventjes bij de andere rozen weg moeten halen, ik heb ze uit de vaas, en uit het water gehaald en die spalkjes aangebracht en ze daarna weer teruggeplaatst. Ik had ze natuurlijk ook gewoon weg kunnen gooien, tenslotte had ik nog genoeg rozen over, maar dat heb ik niet gedaan omdat ik nog mogelijkheden zag voor deze rozen, alhoewel ze daarvoor wél eventjes apart gezet werden en even droog stonden.

God ziet voor ons ook altijd weer mogelijkheden, al voelen we ons nóg zo geknakt, en als er dan weleens momenten kunnen zijn dat je je apart gezet voelt, droog of alleen, dan mag je kracht putten uit deze tekst en weten dat God bezig is met je en je spoedig weer op dat juiste plekje terug zal plaatsen, waar je volledig tot bloei zult kúnnen komen.

Een roos, nog pril, nog in de knop
het laat zijn kopje hangen,
tussen de and’ren valt hij op
en hij wordt in een hand gevangen.
Apart genomen voor ’n moment
waar die hand zijn wond verbindt,
de hand van de Schepper die Zijn schepsel ként
en áltijd weer, nieuwe mogelijkheden vindt.