In het weekend hoeft mijn vader niet naar het ziekenhuis en dan hoef ik hem niet te rijden en dus had ik gisteren bedacht, dat ik na mijn stille tijd best nog wel even terug in mijn bed kon en toen ik er om 6 uur uit stapte, legde ik het dekbed terug, zodat mijn bed misschien nog wel een beetje warm zou zijn als ik erin terugkwam. En jawel hoor, het was nog niet helemaal afgekoeld en toen ik erin terug ging voelde het al snel weer heerlijk behaaglijk. Zo’n heerlijk behaaglijk plekje, dat je een poosje eerder hebt verlaten en waar je dan weer in terugkeert, en het is jouw plekje, lekker warm en vertrouwd, waar je weer fijn verder kunt “slapen”.

En vanmorgen moest ik in dat verband denken aan “roddelen” “kwaadspreken”, ik denk dat veel mensen zich daar weleens schuldig aan maken. En je weet wel dat het niet goed is en dan vraag je vergeving als je het weer verkeerd hebt gedaan, maar direkt daarna doe je het weer, en waarom? Nou, het geeft zo’n gevoel van verbondenheid als je met iemand samen, de mening bent toegedaan dat die ander fout bezig is, en het doet je zo goed als degene bij wie jij je beklaagt, je bevestigt in je gevoel dat jij tekort gedaan bent……………..En ik moet eerlijk bekennen uit mijn eigen leven, dat ik ook duidelijk wist dat het niet goed was om te roddelen over anderen, maar ik had een kennis die nogal vaak bij ons kwam en die echt….. (nou ja, dat kan ik natuurlijk niet vertellen hè?;-) in ieder geval, zodra ik iets verkeerds over hem gezegd had, dan voelde ik in mijn hart dat ik fout bezig was en dan vroeg ik daar vergeving voor, maar terwijl ik dat deed, had ik al een voorval in mijn gedachten waarvan ik dacht, alléén dit éne dingetje, dit móét ik toch nog even vertellen voor……………………………..’t leek net op dat warme plekje in mijn bed, ik was er nog niet uit, of ik kroop er alweer terug in, hè lekker, nog éventjes vertellen….

Spreuken 28:9 zegt: Wie zijn oor afwendt van het horen der wet, diens gebed is zelfs een gruwel. En dan heb ik eens een stukje toelichting hierover gelezen en daar stond: Godluistert niet naar onze gebeden als we direkt na het “amen” van plan zijn om terug te keren tot onze zonde. Maar als we onze zonde willen ópgeven en Hem willen volgen, zal Hij bereidwillig luisteren, hóé erg onze zonde ook was. Niet de omvang van onze zonde sluit Zijn oren, maar ons geheime plan om het wéér te doen.

Dát heeft me toen erg getroffen en sindsdien ben ik nog veel alerter geworden op dit soort dingen en ik máák nog fouten hoor, maar ik heb ook echt éérlijk het verlangen om niet meer met anderen op een negatieve manier over derden te spreken. En ik ervaar ook dat de behoefte daaraan steeds meer uit mijn hart weggaat. En dat er inplaats van veroordeling, toch eerder een gevoel van ontferming in mijn hart is.

Het was zo lekker in mijn bedje
mijn bedje van roddel en beklag,
en hoe meer men vond dat ik gelijk had
hoe warmer mijn heerlijke bedje lag.
Tótdat ik wakker werd geschud
en begreep, dit is goed fout,
tóén boog ik mij voor mijn Vader neer
Die van álle mensen zó oneindig veel houdt.