Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij, Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij. Psalm 23:4.

Boven deze Psalm, door David geschreven, staat: “De Here is mijn Herder”. David was zelf een herder, en hij wist als geen ander, hoe een herder zijn werk zou moeten doen, en in Davids ogen was de Here een goede Herder, de beste Herder die hij kende. Deze hele Psalm spreekt over goede daden, goede dingen, en zo ook vers 4, een dal van diepe duisternis, dus eigenlijk, een uitzichtsloze positie, alles is aardedonker “diepe duisternis” en dan óók nog in een dal, dus in de diepte. Maar het mooie van dit vers vind ik dan dat er staat “zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis” met andere woorden, hij gaat niet bij de pakken neerzitten, hij blijft niet stilstaan, nee je ziet hier dat er zélfs in dat duistere dal  nog beweging zit. David wandelt met de Here en hij ervaart Zijn aanwezigheid als een troost, als een kracht, als een zegen. En dat vind ik erg mooi!

Ik denk dat we het allemaal wel herkennen, dat er tijden in ons leven kunnen zijn die zó donker en zó uitzichtsloos kunnen lijken, maar als we ons realiseren dat de Here bij ons is, en ons nooit alleen laat, dan mogen we daar troost en kracht uit putten en dat is zoiets heerlijks om te ervaren. Ikzelf ben een poosje terug bij nog een andere tekst uit één van de Psalmen bepaald toen ik die las werd ik er echt door aangesproken, het staat in Psalm 139 en dan in vers 5-6: Gij omgeeft mij van achteren en van voren en Gij legt Uw hand op mij. Het begrijpen is mij te wonderbaar, te verheven, ik kan er niet bij.

Ook deze Psalm is door David geschreven, en hij wist precies wat de Here in zijn leven betekende en dit vers deed me eigenlijk realiseren: waar moet ik nog bang voor zijn als de Here aan alle kanten rondom mij is en zelfs Zijn hand nog op mijn hoofd legt? Er kunnen weleens situaties zijn waar je tegenop ziet, dingen die je móét doen, maar als je er ook maar enigszins onderuit zou kunnen komen dan zou je dat beslist doen, het kan je vantevoren al benauwen. Evenzo kan het zijn dat je met tegenslag, of zorg te maken krijgt, of misschien wel oneerlijkheid naar jou toe, afwijzing, noem het maar op, ik denk dat iedereen in zijn of haar situatie genoeg dingen kan opnoemen.

En toen las ik dit vers en ik begreep dat er niets was om tegenop te zien, niets om bang voor te zijn, maar dat er juist alle reden tot dankbaarheid is omdat ik áltijd mag weten dat Hij rondom mij is, het is een vers om iedere dag mee te beginnen, om iedere dag mee te nemen, waar je ook gaat en wat je ook doet, hoe je dag ook verloopt, dit mogen we in ons hart bewaren, een vers om door vertroost en bemoedigd te worden, een houvast, óók voor deze dag.