Gisteren heb ik een blogje gewijd aan de vlinder, heel fascinerend en zo wonderlijk als je ziet hoe dat in zijn werk gaat. Wat is dat toch bijzonder. Maar dat blogje, dat ik 10 jaar geleden schreef, heb ik met een bedoeling gisteren geplaatst. Het was bedoeld om mijn blogje van vandaag wat illustratie te geven.

Afgelopen zondagmorgen was ik al vroeg in de dienst. Ik vind dat fijn want dan kan ik met deze en gene nog even een praatje maken alvorens de dienst begint. Ik had met enkele mensen gesproken en was gaan zitten. Ik zat aan het middenpad en er liepen nog een aantal mensen langs die ook een plekje zochten. Ik keek op en zag een vrouw door het middenpad lopen en terwijl ik naar haar keek schoot het door me heen: Dat is een vlinder met gekreukelde vleugels. Waar de uitdrukking zo ineens vandaan kwam weet ik niet maar mij trof de blik in de ogen van deze vrouw. Ik voelde als het ware dat ze het moeilijk had en ik begon in mezelf voor haar te bidden. Terwijl ik voor haar bad herinnerde ik me ineens dat ik vorige week naast haar had gezeten. Ze was met iemand anders en beiden gingen vorige week naast mij in de rij zitten. Ik weet niet hoe ze heet, wie ze is, waar ze vandaan komt, helemaal niets, maar dat is ook niet nodig, de Here God weet wél precies wie zij is en wat er in haar omgaat. Ik voelde zo’n ontferming voor haar en dat is me deze afgelopen dagen bij gebleven waardoor ik nu hier zit en dit opschrijf.

Doordat ik aan die gekreukelde vleugels dacht hetinnerde ik mij later weer het blogje dat ik ooit had gemaakt over de vlinder en dat heb ik toen even terug gezocht en het geplaatst met de bedoeling er één facetje uit te lichten. Het verhaal van de vlinder heeft zoiets treffends en dat wil ik vandaag eigenlijk benadrukken, ook in verband met wat er zondagmorgen gebeurde.

De vlinder heeft, als hij uit zijn cocon komt en dus aan zijn nieuwe leven begint, gekreukelde vleugels en alvorens hij kan gaan vliegen is het zaak om te rusten en de tijd te nemen zodat de vleugels zich kunnen volpompen met bloed. De vleugels worden dan glad, de kreukels gaan eruit en dan zijn de vlinders in staat om te vliegen. De uitdrukking in de ogen van deze vrouw gaf me het gevoel dat zij het nodig heeft om die rust te krijgen of te nemen om zich te laten vullen met het besef van de verlossing door het bloed van de Here Jezus. Dat er een zeker weten in haar hart komt, een zeker weten dat de Here God haar en alles wat in haar leeft, in Zijn handen heeft genomen en dat ze mag zien dat er kracht komt in haar leven, kracht om boven de moeiten en zorgen uit te kunnen stijgen vanuit die zekerheid. Ik denk niet dat zij zit te wachten op Bijbelteksten, wijze woorden of wat dan ook, ik denk dat zij veel meer behoefte heeft aan een luisterend oor en een begrijpend, warm en meevoelend hart. De rest komt dan vanzelf wel…

Ik bid dat er mensen om haar heen zullen zijn of komen die naast haar willen staan en ik bid dat ikzelf ook zo iemand mag zijn die anderen mag helpen en steunen, dat ik een open hart en een luisterend oor mag hebben. De Here God wil ons stuk voor stuk gebruiken in deze wereld voor de mensen om ons heen, of dat nu binnen de kerk of gemeente is, of daarbuiten, overal zijn mensen die dit nodig hebben en de Here God wil ze ons aanwijzen. Ik vond het heel bijzonder dat juist deze vrouw mij opviel zondag, en dat ook die gedachte over die gekreukelde vleugels zomaar uit het niets in mij opkwam. Weet je, de Here God is een heel persoonlijk God, Hij kent ons door en door en weet wat er in ons leeft en wat wij nodig hebben en dan wil Hij ook ons mensen gebruiken om voor elkaar tot een zegen te zijn.

Zoals de vlinder elke morgen eerst de zon op moet zoeken om warm te worden voordat hij kan gaan vliegen, zo hebben ook wij het nodig om elke morgen het aangezicht van de Here God te zoeken en daar onze warmte vandaan te halen. Warmte die we dan ook weer uit mogen delen aan anderen die we vervolgens mee mogen nemen naar die Bron waar echte warmte te vinden is.

Ik hoorde de weerman vertellen dat we een warm weekend tegemoet gaan, ikzelf heb een heerlijk windstil plekje waar ik al vroeg in het voorjaar buiten kan zitten, ik zoek de warmte op en koester mij erin. Ook deze morgen mogen wij de warmte bij de Here God opnieuw opzoeken en ons erin koesteren, en de Here vragen aan wie we vandaag een stukje van deze warmte mogen geven.

Ik wens je een mooie en gezegende dag toe!