Wat een verschrikking nu weer in Nice, opnieuw zoveel mensen die de dood ingejaagd zijn, zoveel gewonden, zoveel huishoudens, ja een hele natie, in rouw gedompeld. Steeds vaker worden we opgeschrikt door dit soort gebeurtenissen en de angst in de harten van de mensen wordt steeds groter. Wat een nood! Weet je, ik heb er geen woorden voor en dan kan ik alleen maar aan het gebed denken dat ik een tijdje terug geschreven heb, een gebed uit het diepst van mijn hart:

Oh God, wij leven in een tijd
van haat en van geweld,
een mensenleven, jong of oud,
is iets dat niet meer telt.
Uw tranen vloeien op de aard
Uw hart, Heer, is verscheurd,
over ’t verdriet dat velen treft,
ja, over al wat is gebeurd.

—

Geef ons een hart dat vol is Heer
van liefde en van vuur,
omdat voor U elk mensenkind
kostbaar is en duur.
Laat ons gebed Heer, als een wolk
omhoog stijgen tot U,
laat het oprecht en krachtig zijn
en help ons Here, nu.

—

Wij geven in Uw handen Heer,
de mensen in hun nood,
wilt U elk hart vertroosten
met Uw warmte, oneindig groot.
Daar waar geen mens nog helpen kan
geen woord verlichting schenkt,
daar is ’t Uw stille liefde Heer
die hoop in harten brengt.