Soms lijken de dingen in de bijbel weleens zeer tegenstrijdig. Zo is het bijvoorbeeld een gegeven dat de Here Jezus datgene dat heel was brak, en Hij heelde datgene dat gebroken was. Bij dat breken denk ik onder andere aan het feit dat de Here Jezus tot een paar keer toe die broden brak en er zodoende heel veel mensen mee kon voeden. En  dan realiseer ik me dat het met ons leven ook vaak zo is, dat pas als ons eigen “ik” gebroken is, we veel meer bruikbaar zijn voor de Here en veel meer mensen kunnen bereiken.

Anderzijds is het zo dat we in een wereld leven waar de gebrokenheid hoogtij viert en heel veel mensen beschadigd zijn door het leven, door alles wat ze in hun leven hebben meegemaakt. Daardoor zijn er diepe wonden in de harten van veel mensen ontstaan, en deze harten wil de Here helen, met Zijn liefde en Zijn ontferming. Zoals die barmhartige Samaritaan, hij stopte daar waar de anderen doorgelopen waren en hij ontfermde zich over die man die daar gewond aan de kant van de weg lag. Daar mogen wij een voorbeeld aan nemen. Er is vandaag de dag geen aandacht en geen tijd meer voor de gewonde en verwondde mens, er wordt aan voorbij gelopen en het was de Here Jezus eigen om juist bij zulke mensen stil te staan, er de tijd voor te nemen. Zoals hij bij dat badwater van Bethesda bij die man kwam die daar al al die jaren lag, en geen mens had die naar hem omkeek. De Here Jezus deed dat wel. Of die Samaritaanse vrouw bij de waterput, ze kwam daar op een tijdstip van de dag dat er niemand anders was, omdat ze een uitgestotene was, maar voor de Here Jezus was ze belangrijk en Hij nam de tijd voor haar. Die bloedvloeiende vrouw, ze raakte de zoom van Zijn kleed aan terwijl hij daar liep, Hij voelde dat en onmiddellijk stond Hij stil om te vragen wie het was geweest. Hij nam de tijd voor haar. De blinde Bartimeüs, die zondige vrouw die zijn voeten zalfde, Zacheüs, allemaal verwondde en gebroken mensenlevens, maar de Here Jezus nam de tijd voor hen en Hij luisterde naar hen, Hij begreep waar het probleem lag en er ging zegen van Hem uit die in al deze mensenlevens een verandering teweeg bracht. Kapotte harten die Hij met Zijn liefde aanraakte en er zo genezing bracht.

En dan is er zoals ik al eventjes aanhaalde, die verbrokenheid van ons eigen “ik” nog, die is essentieel voor een ieder van ons denk ik. Dat we dát in kunnen leveren en ons afhankelijk stellen van datgene wat de Here in ons leven wil doen. Op het moment dat bijvoorbeeld bij die ene wonderbare spijziging, dat jongetje zijn broden en vissen had overgedragen aan de Here Jezus, had hij er zelf geen controle meer over. De Here Jezus brak het en brak het, maar Hij was het óók die besliste dat iedereen ervan te eten moest krijgen. En dat lukte, iedereen werd verzadigd van het lunchpakketje van één jongetje. Duizenden mensen. Op het moment dat wij ons eigen ik aan de Here overgeven, dan geven we Hem ook toestemming om ons leven te gebruiken en daar waar nodig te breken, én om de totale controle van ons over te nemen, zodat Hij ons tot een zegen voor velen kan stellen.

Lucas 9:23-24: Hij zeide tot allen: Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf en neme dagelijks zijn kruis op en volge Mij. Want ieder, die zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar ieder, die zijn leven verloren heeft om Mijnentwil, die zal het behouden. 

Ik denk dat we allemaal wel een stukje in ons hebben van alletwee de dingen die ik hier opgenoemd heb, we hebben allemaal een stukje gebrokenheid in ons leven waar we de genezing van de Here nodig hebben, maar we hebben ook allemaal nog een stukje ónverbrokenheid in ons, dat stukje eigen “ik” dat telkens weer de kop op steekt en waar we last van hebben.

Er wordt weleens gezegd dat het leven een leerschool is die we allemaal moeten doorlopen, of we dat willen of niet. Maar dat mag dan waar zijn, de leer”Meester” kunnen we zélf uitkiezen, dat is toch geweldig hè?

Een wereld vol gebrokenheid,
harten om te helen,
levens vol van pijn en strijd,
zo zijn er toch zóvelen.
Wilt U mijn “ik” maar nemen Heer
en elke hardheid kraken,
Uw handen die mij breken
zullen mij óók bruikbaar “maken”.