Psalm 3 : Morgenlied.
o Here, hoe talrijk zijn mijn tegenstanders; velen staan tegen mij op; velen zeggen van mij: Hij vindt geen hulp bij God. Maar Gij, Here, zijt een schild dat mij dekt, mijn eer, en die mijn hoofd opheft. Als ik luide roep tot de Here, antwoordt Hij mij van Zijn heilige berg. Ik legde mij neder en sliep; ik ontwaakte, want de Here schraagt mij. Ik vrees niet voor tienduizenden van volk, die zich rondom mij stellen. Sta op, Here, verlos mij, mijn God! ja, Gij hebt al mijn vijanden op de kaak geslagen, en de tanden der goddelozen verbrijzeld. De verlossing is van de Here, uw zegen zij over Uw volk.

David heeft dit lied gemaakt terwijl hij op de vlucht was voor zijn zoon Absalom. Als je dat verhaal leest, en erbij nadenkt dat David op de vlucht moest voor zijn eigen zoon, dan kun je je voorstellen dat David kapot moet zijn geweest van verdriet. Als je eigen kind je dood wil hebben. Ik kan me daar geen voorstelling van maken, maar David wist dat Absalom ertoe in staat was, want hij had al eerder zijn eigen broer laten doden. En in het verhaal kun je lezen hoe Absalom enorm veel volk had dat voor hem wilde strijden. David ziet dit alles en vlucht voor zijn leven, maar Absalom is niet alleen een tegenstander die hem wil doden, maar óók zijn zoon, waar hij óndanks alles zóveel van houdt. En dát maakt het zó verschrikkelijk moeilijk en verdrietig voor David. En dan gaat David spreken met zijn God, hoe hij toch zoveel tegenstanders heeft en hoe velen tegen hem opstaan. Ook bespotten zij hem om zijn vertrouwen in de Here God omdat ze blijkbaar geen enkele vorm van hulp kunnen zien.

En hoewel David dan zegt: sta op Here, verlos mij, zegt hij aan het einde van dit lied toch ook weer, als een zekerheid: De verlossing is van de Here… In het verhaal kun je lezen dat zijn vertrouwen niet beschaamd is geworden, al is er wel strijd gevoerd. Deze Psalm werd door David geschreven vóórdat hij de afloop van alles wist, vóórdat hij Gods verlossing had gezien. Dit hele verhaal straalt een gigantisch vertrouwen uit. Het vertrouwen van “een man naar Gods hart”, een vertrouwen dat door God niet beschaamd is geworden.

Dat David zegt dat hij zich nederlegde om te slapen, spreekt van zó’n enorme overgave, dat vind ik zo mooi. Hoe vaak zeggen wij het niet, of horen we het van anderen: “ik kon er niet van slapen”? De zorgen kunnen soms zo overweldigend groot zijn, maar David wist dat zijn God groter was. Wij mogen hieruit bemoedigd worden, want onze God is diezelfde grote God en nog steeds in staat tot grote en machtige daden!

U bent een God van wonderen,
op U vertrouwt mijn ziel,
Uw hand is op mijn leven
richtte mij op als ik soms viel.
Op U stel ik mijn hoop
en mijn mond spreekt van Uw kracht,
U maakt mij nooit beschaamd
als ik mijn heil van U verwacht!