Geestelijk heb je dat weleens nodig, een nieuwe horizon, dan wordt het tijd om het oude op te ruimen en aan een nieuwe fase te beginnen. Toch kan dat moeilijk zijn want iets dat zoveel jaren van jou geweest is, iets dat bij je hoort, bij je past, om dat los te laten, kan pijn doen, want je kunt het gevoel hebben dat je helemaal niets nieuws nodig hebt en dat je best nog jaren vooruit kunt met wat je hebt.

Soms kunnen we ons zo vastklampen aan bepaalde dingen, ook het idee hebben dat God ons op een plaats gesteld heeft waar we echt ons hele leven moeten blijven. Maar bij God is altijd vooruitgang, altijd vernieuwing. Soms moet je mensen achterlaten, mensen van wie je houdt en die je het liefste dichtbij wilt hebben, soms moet je je land, waar je je hele leven al gewoond hebt, achterlaten om aan een nieuwe toekomst te beginnen. Soms ook is het een simpele droom die je los moet laten, een droom die je koestert maar waarvan je je realiseert dat Gods plan niet in deze droom verwezenlijkt kan worden…

Er zijn veel manieren van afscheid nemen, en dikwijls doet afscheid nemen pijn. Dan is het een afscheid met tranen, tranen die je blik tijdelijk vertroebelen, maar die er toch uiteindelijk voor zorgen dat het venster van je hart schoongewassen wordt, zodat je een nieuw uitzicht krijgt en een nieuwe horizon mag ontdekken. Bij God is afscheid nemen nooit het einde, maar altijd het begin, het begin van iets nieuws, iets beters.

Je ziet dwars door je tranen heen
een stukje horizon,
je blik wil nog naar achteren
naar waar het ooit begon…
Maar God heeft grote plannen
Hij maakt een nieuw begin,
het oude is voorbij
je mag een nieuwe fase in.