Psalm 9 heeft als titel “God, de beschermer der vromen”.
Ik zal U loven, Here, met mijn ganse hart, ik wil al Uw wonderen verhalen; in U wil ik mij verheugen en juichen, Uw naam psalmzingen, o Allerhoogste. vers 1-3.

Wat David hier doet is, als het ware een reddingslijn uitwerpen naar de Here God, de lijn komt niet bij de Here God vandáán, het is niet God die zegt: kom op David, ga Mij maar loven en vertel maar wat Ik al allemaal voor je gedaan heb..nee, hij werpt die lijn er juist naartóé. Ervan overtuigd dat de Here God hem zal vastgrijpen en hem zo die vastheid zal geven, die lijn strak zal trekken zodat David erlangs omhoog kan klimmen en zich kan optrekken aan Hem. Hoe de Here God dat doet? Wel, door het geloof en het vertrouwen van David te beantwoorden en daadwerkelijk hem elke keer te redden uit allerhande hachelijke situaties.

Ik vind dat mooi, want het is iets wat wij óók mogen doen, in de nood hardop tot onszelf, tegen de Here God én tegen de vijand, zeggen dat je de Here zúlt loven hoe dan ook. De wonderen die de Here God heeft gedaan vertellen en dóór ze opnieuw te vertellen wordt je er ook zelf weer door opgebouwd. Blij zijn met de redding die we mochten ontvangen en daarover juichen en de naam van God grootmaken door onze woorden, door onze handel en wandel, door ons getuigenis. Dat geeft ons houvast, hoop en moed, dat houdt ons staande, en dát zal ons helpen om uit de moeiten, óp te klimmen naar boven.

De Here God beantwoordt ons geloof en ons vertrouwen, Hij laat ons niet beschaamd uitkomen. Ook wij mogen net als David weten, dat God onze beschermer is, in élke situatie.