Willekeurige bemoediging
  • Iemand anders zijn.
    Verkleedkleren, ik denk dat het vooral op kinderen een enorme aantrekkingskracht heeft. Je kunt iemand anders zijn, je vóélt je …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Kerstverhaal: Brenda toch… ( 6 )

kerst 2019

Door de natte straten fietst een vrouw, diep over haar stuur gebogen, ze heeft een armetierige regenjas aan die beslist niet al te waterdicht is maar ze merkt het niet. Alexandra, de moeder van Stacy, haast zich naar huis, naar haar dochter die ze al veel te veel aan haar lot over moet laten. Alexandra voelt zich schuldig maar tegelijkertijd ook hulpeloos. Alles doet ze om zo snel mogelijk haar schulden te betalen zodat Stacy en zij weer een normaal leven kunnen leiden. Als ze denkt aan hoe het vroeger was dan krimpt haar hart samen, ach hoe gezellig hadden ze het altijd gehad met z’n drieën, Arjan, Stacy en zijzelf. Arjan had een goede baan, ze hadden een fijn huis en Stacy was hun oogappeltje. Hun leven was altijd zorgeloos geweest, niet dat ze overdreven dingen deden maar ze gingen elk jaar op vakantie, met verjaardagen waren mooie cadeaus en de feestdagen waren warm en gezellig. Stacy had ook vaak vriendinnen over de vloer die bleven eten, die ook regelmatig bleven slapen en waarmee ze dan naar de stad of naar de film ging. Alexandra denkt aan de heerlijke geuren die altijd door het hele huis trokken als ze weer eens aan het bakken was, hoe behaaglijk konden Arjan en Stacy dan die geur opsnuiven en alvast van te voren genieten. Maar toen, op een dag, stond er opeens politie voor haar deur. Ze kwamen vertellen dat Arjan een ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag. De agenten hebben haar naar het ziekenhuis gebracht en na enkele dagen in coma gelegen te hebben was Arjan overleden. Stacy was door oma opgehaald en terwijl zijzelf in het ziekenhuis bleef had oma zich over Stacy ontfermd. Hoe groot was het verdriet toen Arjan overleden was. De eerste weken gingen als in een roes voorbij en toen kwam de dag dat ze hoorde dat Arjan schulden had achtergelaten. Alexandra wist daar niets vanaf, Arjan had hun geld geïnvesteerd in een zakenproject dat failliet ging waardoor er alleen maar schulden overbleven die nu voor Alexandra’s rekening kwamen. Van het één kwam het ander, ze raakten achterop met betalen van de huur, van de energierekeningen en ook van de ziektekostenverzekering. Alles ging mis en hoewel oma probeerde wat bij te springen kon zij van haar AOW ook niet al te veel doen. Uiteindelijk is Alexandra hulp gaan zoeken en konden ze betalingsregelingen krijgen die een grote last betekenen voor Alexandra. Ze werkt overdag in een stomerij en in de avonduren maakt ze kantoren schoon maar bijna al het geld dat ze verdient gaat naar de schuldeisers en voor henzelf blijft er praktisch niets over. Al deze dingen gaan door Alexandra’s gedachten terwijl ze naar huis fietst en als ze, thuis aangekomen, van haar fiets stapt zucht ze bekommerd. 

Als ze de deur opent maant ze zichzelf om wat blijer te kijken en zo opgewekt mogelijk zegt ze Stacy gedag als ze binnenkomt. “Foei wat is het hier toch altijd koud” denkt ze verdrietig. Ze geeft Stacy een knuffel en een kus op haar wang en terwijl ze tegenover haar aan de tafel gaat zitten staat Stacy op om ook voor haar moeder snel een waterig kopje thee te zetten dat haar moeder dankbaar van haar aanneemt. “Wat gaan we eten mam? Ik heb al in de koelkast en in de andere kast gekeken maar er staat niets behoorlijks in” zegt Stacy. Alexandra weet het, er is bijna niets meer, gelukkig mogen ze morgen weer naar de voedselbank. Als ze even later zelf de kasten inspecteert ziet ze dat er nog wat oud brood is en ook nog een paar plakjes kaas. “Zal ik een paar lekkere tosti’s maken?” vraagt ze “dan proef je niet dat het brood al wat ouder is”. Stacy knikt maar eens hoewel ze veel meer zin zou hebben in een lekker bordje warm eten. Maar vooruit, een tosti is ook nog wel te doen en niet veel later zitten ze samen een lekkere warme tosti te eten. Het eten is nauwelijks op of mama moet alweer de deur uit om kantoren schoon te gaan maken. Stacy blijft ontevreden achter, “nou gezellig hoor, zit ik hier weer alleen!” denkt ze opstandig. Ze gaat een deken van haar bed halen en rolt zich daar in, na een poosje wordt ze lekker warm en soezerig en als mama die avond laat thuiskomt vindt ze Stacy, vast in slaap, op de bank. Zachtjes maakt mama haar wakker en helpt haar naar bed waarna mama ook maar meteen naar bed gaat. Moe is ze, ze is tegenwoordig alleen nog maar moe, altijd moe…

wordt vervolgd…

christmas-tree

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


8 + = 15