Willekeurige bemoediging
  • Nog één keer.
    En dan ineens zijn alle feestelijkheden voorbij en gaat het leven weer zijn gewone gang. De kerstversierselen gaan weer in …
Recente reacties
Archief
CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Kerstverhaal: Brenda toch… (5 )

kerst 2019

Bij de tweeling thuis is het warm en gezellig, mama heeft weer heerlijk gekookt en ze doen de maaltijd alle eer aan. Vooral Mark kan heel wat wegstouwen, hij is dan ook volop in de puberteit en dan hebben die jongens behoorlijk wat voedsel nodig. Na het eten is er vandaag óók nog een toetje. Dat doet mama niet elke dag maar vandaag had ze zin om een lekker toetje te maken en ze haalt een heerlijke griesmeelpudding uit de koelkast en een kannetje zelfgemaakte bessensap. “Heerlijk mam” juichen de kinderen en glimlachend ziet mama hoe iedereen van haar pudding smult. Voldaan verlaten ze de tafel. De tweeling heeft de afruimbeurt vandaag en zij gaan de spullen in de vaatwasser zetten. Ondertussen gaat mama alvast een pot koffie zetten en thee voor de kinderen. Daarmee zitten ze wat later nog even bij elkaar in de woonkamer totdat het voor de twee dames bedtijd wordt. Tevreden zeggen de meisjes papa en mama en ook Mark welterusten en vertrekken naar boven. Als ze eenmaal in hun bed liggen ontfermt de slaap zich al snel over hen en langzaam legt de nacht zich als een donkere deken over het stadje. Een stuk verderop ligt een eenzaam meisje in haar bed, ze slaapt nog niet, na het sobere avondmaal is mama nog weggegaan om te werken, kantoren maakt mama in de avonduren schoon en Stacy heeft geen rust als mama nog niet thuis is maar eindelijk, heel laat, hoort ze een sleutel in het slot en kan ze zich met een geruste zucht overgeven aan de slaap die zich al heel snel ook over haar ontfermt…

De volgende morgen is het guur, de wind rukt aan de takken van de bomen en de regen stort zich met een ijver, waar menig werkgever jaloers op zou zijn, op de mensen die zich op straat begeven. “Jakkie, hoor je dat?” vraagt Brenda aan Nienke. “Wat Bren? de regen? Ik vind het wel gezellig klinken. Alleen wel jammer als je er doorheen moet, hahaha”. Nienke neemt het, zoals ze gewend is, luchtig op, gewoon je regenpak aan en dan kom je wel droog op school. Bovendien is het ook wel gezellig om zo tegen de wind in te trappen. Snel maken de meiden zich klaar, ze trekken een warme trui aan en als ze beneden komen zegt papa dat hij ze vandaag wel naar school zal brengen. Is dat even boffen, de meiden glunderen, nou hoeven ze niet door die storm en die regen. “Dank je pap, superlief” en papa krijgt 2 knuffels van zijn meiden en een stomp tegen zijn schouder van zijn zoon want die kan ook mee met de auto omdat hij op dezelfde tijd moet beginnen als de meisjes vandaag. En zo komen ze wat later lekker droog de auto uitrollen en haasten zich naar binnen waar heel wat andere kinderen nog staan na te druipen in hun regenjassen of regenpakken. Sommigen zijn, net als zij, ook door hun ouders gebracht maar de meesten zijn toch komen fietsen. Ook Stacy is al binnen, ze is tot op haar huid doorweekt, ze heeft geen regenjas en mama heeft ook geen auto om haar te brengen dus was ze op weg naar school drijfnat geworden en huiverig trekt ze haar jas uit en gaat met haar natte kleren de klas in. Snel gaat ze aan haar tafel zitten zodat niet iedereen haar natte spijkerbroek kan zien. Bah, wat voelt dat vies, die natte kleren, en jaloers kijkt ze naar de tweeling die natuurlijk weer lekker luxe met een auto is gebracht. “Stomme meiden” denkt Stacy onredelijk. De leraar komt het lokaal binnen en Stacy probeert moeizaam om zich te concentreren op wat hij te vertellen heeft maar haar natte plunje zorgt ervoor dat ze zich vies en naar voelt waardoor haar gedachten nogal afdwalen. Als de laatste les is afgelopen drommen de kinderen naar de gang om hun jassen aan te trekken en Brenda en Nienke lopen snel de deur uit om te kijken of papa er al staat om hen op te halen. Jawel hoor, hij is er al en de meiden gaan alvast in de auto zitten terwijl papa nog even blijft staan om op Mark te wachten. Ah, daar komt Mark al, hij beent met grote stappen het plein over en snel stapt hij in. Stacy, die net de deur uit komt lopen ziet ze nog net wegrijden. Heerlijk droog in zo’n auto naar huis gereden worden waar het gezellig is en warm, dat zou zij ook wel willen… Ze zucht eens, kijkt omhoog naar de gestaag vallende regendruppels, trekt haar jas nog wat vaster om zich heen en gaat naar huis waar ze, opnieuw kletsnat, een kwartier later aankomt. Brrr, ze is door en door koud geworden maar thuis staat de verwarming altijd op een heel laag pitje vanwege de stookkosten. Mama zegt altijd dat ze maar een extra vest of trui aan moet trekken, dan krijgt ze het ook wel warm. Stacy gaat snel haar natte kleren uit doen en als ze even later in droge kleren, mét een extra warm vest aan, opnieuw met een waterig kopje thee aan de keukentafel zit voelt ze zich voor een moment tevreden. 

wordt vervolgd…

christmas-tree


5 + 5 =