De ene hype is nog niet voorbij of de volgende dient zich alweer aan, nu is men vol van het feit dat er iemand naar Nederland komt tijdens wiens predikingen goudstof op de mensen neerdaalt. Groot wordt ermee geadverteerd op christelijk erf, reclame om mensen te trekken.
Bij zulke schreeuwende teksten gaan mijn haren overeind staan, ten eerste zijn het wederom de allesachternahollende mensen die hier vast ook weer vooraan in de rij willen staan, ten tweede, wát voegt het toe aan je geloof? en ten derde, zou God er nou wérkelijk behagen in scheppen om hier, in het rijke westen, de mensen te bedekken onder goudstof terwijl er in de derde wereldlanden nog elke dag kinderen en volwassen dood liggen te gaan op de straat van de honger?????? Klinkt dát als de God die wij dienen???? Dit is een eerlijke vraag, ik vind dit moeilijke dingenIk lees in de bijbel dat God een God van ontferming is en dat Hij barmhartig is, en alles wat Hij doet heeft een meerwaarde in ons persoonlijk leven, in onze persoonlijke relatie met Hem, dát is de God die ik dien!! Nu ik dit zo schrijf moet ik denken aan de handen van de Here Jezus, als Hij ons Zijn handen toont zijn ze niet bedekt met goudstof, ze zijn gekenmerkt door de littekens van de spijkers die Hij erin liet slaan uit liefde voor ons……………

De bijbel leert ons dat wij moeten géven, zowel aan God alsook aan onze naaste, dat we zelfs moeten uitlenen zónder het geleende terug te verwachten, maar de maatschappij waarin we leven houdt er andere principes op na. Voor wat, hoort wat! en dát principe vinden we terug in de kerk van vandaag. Als ik mijn tienden betaal in de gemeente, dan krijg ik het 50 of 100voudig terug. Als ik ga bidden en vasten dan kan ik datgene loskrijgen bij God wat ik wil hebben, hetzij bepaalde zaken, hetzij antwoorden op vragen, gebedsverhoringen, wat dan ook. Het is bijna een Mc.Donalds principe: Welkom bij God, mag ik uw bestelling alstublieft? God is ook niet meer de Heilige God van vroeger, nee, dat was veel te afstandelijk, God is tegenwoordig een maatje, oh ja, en je gelooft niet hóéveel Hij soms tegen de mensen spreekt. Vandeweek hoorde ik iemand zeggen: ja, ik ben nog effe met God in conclaaf geweest en Hij zegt……….tjonge, makkelijk hoor. ja, God is jofel. Is dát de God die wij dienen????? een maatje???? De bijbel leert ons dat God een Heilig God is voor wie wij ontzag en eerbied dienen te hebben. Hij is een God die geen gemeenschap met zonde kan hebben en je kunt alleen bij Hem terecht als je gereinigd en geheiligd bent en dus óók zo leeft, dát is de God die ik dien!! Hij zorgt dat het mij aan niets ontbreekt, dat ik altijd heb wat ik nodig heb, maar hij heeft niet gezegd dat ik mij in de weelde moet baden. Dát is de God die ik dien!

De bijbel leert ons dat wij goede rentmeesters moeten zijn, zowel over de aarde en alles wat daarop leeft, alsook over ons geld en goed. Ik hoor mensen die alleen maar bezig zijn met sparen en carriëre maken, ze kunnen weinig missen voor de mensen die het minder goed hebben want ze zijn bezorgd dat ze in de toekomst niet genoeg over zullen hebben voor zichzelf. Ten eerste komt er straks een tijd waarin we niet meer kunnen kopen of verkopen zonder het teken van het beest, dus ook ons geld is dan waardeloos, weggegooid, maar daarnaast bestaat het gevaar dat deze mensen dan inmiddels zó vastzitten aan dat geld, dat ze alsnog in de verleiding komen om dat teken dan maar te nemen, God wil dat wij ons geld op een goede manier beheren, natuurlijk mogen we er best van genieten, en natúúrlijk mag je best wat sparen, maar we moeten ook te allen tijde bereid zijn om de ander van ons goed mee te laten delen, om anderen te zegenen met datgene waar we zelf gezegend mee worden. Dát is goed rentmeesterschap. Bovendien is het toch geweldig om nu nog anderen te mogen en kunnen zegenen met geld dat straks volkomen waardeloos is. In de Spreuken staat dat wie zijn oren sluit voor het hulpgeroep van de arme, zelf ook geen antwoord krijgt wanneer hij naar God roept. Dát is de God die ik dien, streng doch rechtvaardig!! Duidelijk en zónder compromissen!!

Tegelijk is de God die ik dien, een God van liefde en ontferming. Hij is een God van barmhartigheid en trouw. Hij houdt van mensen, ja van álle mensen. Zijn hart gaat uit naar een ieder. Wanneer ik op mijn werk geconfronteerd word met de gebrokenheid van mensenlevens, voel ik tegelijkertijd hoe de ontferming van de Here God uitreikt naar deze mensen. Hij is Degene die Zijn armen wil slaan om de schouders van hen die geen toekomst meer zien, zij die de moed hebben opgegeven. Daar waar andere mensen met verachting neerzien op de mens die in de goot van de samenleving is beland, gaat Hij ernaast zitten en strekt Zijn hand uit om die ander te helpen. De God die ik dien is een liefdevolle Vader die meehuilt met het verdriet van een wanhopig hart, een Vader die blij is met het geluk van Zijn kinderen, een Vader die vraagt of wij Hem willen laten meedelen in alles wat wij doen, simpelweg omdat Hij daar interesse in heeft. Hij is de Vader die nooit één van Zijn kinderen in de steek zal laten en als het kind zelf van Hem verwijderd raakt zal Hij het opwachten en zónder verwijt weer terug in Zijn armen nemen. Hij is de Vader die ons dag in dag uit laat weten en voelen dat Hij van ons houdt, dat Hij trots op ons is en zich verheugt over het feit dat wij Zijn hart zoeken. Ja, dát is de God die ik dien, Vader God!

Er komt mij een lied uit de bundel van Opwekking in gedachten:

Ja, ik wil mijn handen opheffen naar die God, de God die ik dien, opdat Hij eruit kan nemen wat niet goed is, en ze kan vullen met Zijn hemelse rijkdommen die ik namens Hem mag uitdelen aan anderen. Opdat ik niet alleen Hem, maar ook mijn medemens mag dienen en tot zegen mag zijn.