Zaterdag was het weer zo ver, Sinterklaas kwam met zijn stoomboot aangevaren, deze keer in Kampen als ik het goed onthouden heb? Maar niet alleen daar, op vele andere plaatsen in Nederland was er ook een intocht van deze “goedheiligman”. Ik moest denken aan een komisch voorval van vorig jaar.

Het was een zot gezicht, daar liep’ie dan, temidden van de stormwind probeerde hij aan alle kanten zijn waardigheid op zijn plek te houden. Sinterklaas, die goede sint, had handen tekort want hij waaide op alle fronten finaal uit elkaar. Zijn mijter vloog bijna van zijn hoofd, de pruik en baard waaiden woest om zijn oren en niet te vergeten de “tabbert” van de goede sint, deze waaide, tesamen met de tja, hoe heet dat ding? nou ik noem het maar zijn “witte onderjurk” hoog de lucht in waardoor de spijkerbroek van de sint tevoorschijn kwam. En deze spijkerbroek combineerde dan weer erg slecht met de gouden laarsjes die de sint droeg. Nee, eerlijk is eerlijk, deze sint had het in een circus niet slecht gedaan, dan hadden er veel kinderen vast en zeker om hem gelachen. De kinderen die deze sint zo bezig zagen moesten niet zozeer om hem lachen, ze keken eerder verbaasd. Want zeg nou zelf, deze kinderen hebben ook opa’s en als deze opa’s snorren en baarden hebben, dan hoeven ze die toch zeker niet vast te houden als het waait? En dan komt daar nog bij dat sinterklaas door de jaren heen, een eerbiedwaardige oude man is waar de kinderen respect voor hebben. Echter, nu deze sint zo stond weg te waaien en zijn spijkerbroek vanonder zijn nachthemd tevoorschijn kwam, werd de sint ineens gedegradeerd tot een “vreemde oude man in een jurk………………” Er was niet veel waardigheid meer over aan deze ontluisterde sint.

Ik moest ineens denken aan de Here Jezus, ook Hij was ontluisterd toen Hij daar aan het kruis van Golgotha hing. Zijn hoofd doorboord, zijn rug kapot, zijn kleding weggenomen. Doch Zijn waardigheid heeft niemand Hem af kunnen nemen, die heeft Hij tot het einde toe behouden. Dwars door elke bespotting heen, bleef Hij getrouw en heeft Hij gedaan waartoe Hij op deze aarde was gekomen. Het geschenk dat Hij voor ons had, kwam ook werkelijk van Hemzelf, álles heeft Hij voor ons gegeven. Zichzélf heeft Hij voor ons gegeven………………..

Kinderen worden opgevoed met het idee dat sinterklaas echt is, tótdat ze op een leeftijd komen dat ze zelf gaan ontdekken dat er niets echts aan sinterklaas is. Maar voordat het zover is stoppen wij, de ouders, kadootjes in hun schoenen, op 5 December maken we er een gezellig avondje van, ze krijgen de wensen van hun lijstje en de kinderen geloven in deze man. Wanneer ze dan uiteindelijk erachter komen dat hij helemaal niet bestaat, kan dat een grote teleurstelling voor ze zijn. Hoe anders kan dat zijn met de Here Jezus wanneer onze kinderen door ons worden opgevoed met de liefde voor de Here Jezus, met verhalen over Hem, met liederen die we samen met onze kinderen voor Hem zingen. Hoe geweldig als onze kinderen dan op een leeftijd komen dat ze zélf mogen ontdekken wie de Here Jezus is en wélk groot geschenk Hij heeft voor hen persoonlijk. Als ik zie hoeveel kinderen er elk jaar weer vol overtuiging staan te wachten op de komst van de sint, dan denk ik dat wij als christenen een grote taak hebben, júíst onder de kinderen, gewoon te beginnen bij onze eigen kinderen. Kinderhartjes zijn ontvankelijk en als wij goede dingen daarin zaaien, dan zal dat gaan groeien en tegen de tijd dat ze wat ouder zijn en zelf in staat zijn om keuzes te maken, zal dat zaad zijn vruchten afwerpen.

Één ding staat vast, de Here Jezus zal nóóit iemand teleurstellen, Hij verliest nóóit Zijn waardigheid, nooit Zijn “geloof” waardigheid, en het geschenk dat Hij te bieden heeft is beter dan welk aards geschenk dan ook, maar wij mogen, namens Hem, alvast kadootjes in de schoenen van onze kinderen leggen. Dat mogen we doen in de vorm van Zijn liefde die we hen mogen bieden, Zijn warmte die we mogen laten voelen in de manier waarop we met hen omgaan, we mogen ze leren bidden, leren spreken met Hem en hen respect bijbrengen voor wie Hij is. We mogen hen leren “verwachten”, grote dingen verwachten van Hem voor wie niets onmogelijk is. We hebben een werk te doen, een groot werk onder kleine mensen, een prachtig mooi en waardevol werk.

Het zaad dat wordt gezaaid
in ’t hart van kleine mensen,
dat is een groot geschenk
wat ik voor ieder kind zou wensen.
Het werpt zijn vruchten af
wanneer het zaad gaat groeien,
en als ’t met liefde wordt verzorgd
zal het volledig openbloeien.