Nou, vorige week maandag heb ik verteld dat ik ons hondje naar het asiel moest brengen omdat het niet langer vertrouwd was met de kleinkinderen. Ik had er al zo lang mogelijk mee gewacht maar uiteindelijk kon het écht niet anders. Met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen heb ik haar daar achtergelaten, wat was dát moeilijk. En ook het thuiskomen waar dan geen warm welkom meer is was echt heel verdrietig. Uiteraard hebben wij, en ook anderen met ons, voor ons hondje gebeden, dat de Here haar een mooi plekje zou geven om haar oude dag te slijten. Ze was ook op de website van het asiel geplaatst met haar foto en een verhaaltje, en dan keek ik steeds eventjes op die site. Mijn zus hield het ook in de gaten en zij belde me vrijdag op om te zeggen dat ze gezien had dat Toby al geplaatst was. Nou, dat was geweldig, en op zaterdag heb ik even naar het asiel gebeld, ze hadden gezegd dat ik af en toe best mocht bellen om te vragen hoe het met haar ging dus heb ik dat nu meteen gedaan toen we zagen dat ze geplaatst was. De mevrouw van het asiel vertelde me dat er een oudere vrouw was geweest die enkele maanden geleden ook al was geweest om te zien of er een hondje voor haar was, maar toen was er geen die geschikt was voor haar. Nu zag ze Toby en die vond ze leuk. Toby was tegen de medewerkers van het asiel nog wat afstandelijk maar met deze mevrouw klikte het meteen, ze kwam direkt naar haar toe en mocht mee voor een proefwandeling. De mevrouw heeft haar daarna mee naar huis genomen. Maar het mooie is dat deze mevrouw altijd thuis is, geen kleinkinderen heeft, dus Toby heeft alle dagen gezelschap en de aandacht voor zichzelf, ze woont vlakbij het strand waar Toby lekker kan rennen en zwemmen (waar ze dol op is) en iedere dag komt de dochter van deze mevrouw om Toby voor een langere wandeling mee te nemen naar het bos, wat ook al geweldig is omdat Toby het grootste deel van haar leven bij het bos gewoond heeft en het heerlijk vind om daar te rennen en stokken te verzamelen. Ik vond dit zo geweldig, en de dame van het asiel zei dat ze er verbaasd van stonden dat Toby zó snel al geplaatst kon worden.

Ik vond dit zo prachtig omdat het zo’n gebedsverhoring is, we hebben voor haar gebeden en de Here God heeft zó’n fantastisch plekje voor haar uitgezocht, is dat niet geweldig? Tegelijkertijd laat het me opnieuw de ontferming en de liefde van Zijn hart zien. Als Hij zélfs voor een klein hondje zo’n geweldig plekje uitzoekt, zou Hij dan voor ons niet óók het beste uitzoeken? Ik ben zelf ook zo verschrikkelijk dankbaar met mijn nieuwe huis, ook dat is voor mij een geschenk van mijn hemelse Vader. Ik heb een beetje geduld moeten hebben, maar nu heb ik zó iets geweldigs gekregen. Vorig jaar heb ik de Here gebeden voor een auto, eigenlijk was dat onmogelijk omdat ik een kleine uitkering heb waar je geen auto’s van kunt kopen. Maar bij de Here is immers geen ding onmogelijk? Enkele maanden later kreeg ik mijn auto, geheel gratis zonder er een cent voor te betalen en dan ook nog op g3 gas, voordelig rijden dus. Ik wilde zo dolgraag nieuwe meubeltjes, ik had altijd tweedehands meubels gehad en zou ook zo graag eens nieuwe willen. Ook dat zit er (menselijkerwijs) niet in met een uitkering,  maar bidden mag altijd, toch? Wel ik kreeg een ongelukje waardoor ik in het ziekenhuis belandde. Nadat ik daar al uit was ontdekte ik dat ik een verzekering had voor ongelukjes waarbij je in het ziekenhuis moet verblijven, wat resulteerde in het feit dat ik 1600 euro uitgekeerd kreeg en daarvan kon ik nieuwe meubels kopen, voor God is geen ding te wonderlijk. Vorige week kreeg ik dat nieuwe huis aangeboden, maar de sleutel heb ik nog niet, die zal ik deze week krijgen, en hoe ongeduldig ik ook best wel ben, toch heb ik de Here gedankt dát ik hem nog niet heb gekregen want Hij weet immers wat het beste is? En wat denk je, gisteravond kreeg ik een mailtje van Kwantum. Normaal lees ik die dingen nooit en gooi ze meteen weg, maar nu dacht ik, misschien staat er iets van mijn gading bij voor het nieuwe huis, je weet maar nooit. Ik
was vorige week al eens hier en daar wezen kijken met mijn moeder samen, voor wat dingen die ik nodig zou hebben en toen hebben we bij Kwantum vloerbedekking gezien die ik nu ook heb, projecttapijt waar je heel lang mee doet en niets op ziet, en áls er al iets opvalt kun je het zo weer schoon krijgen en dat is met kleinkindertjes heel handig.
Juist dit tapijt komt deze week in de aanbieding en wordt 5 euro per meter goedkoper..
Alweer zo’n geweldige zegening. Het geld voor die vloerbedekking heb ik inmiddels al van mijn kinderen gekregen, dat ligt er al, is de Here niet geweldig goed?! Het zijn maar kleine dingetjes, maar zo zijn er zóveel van dit soort zegeningen waar ik zo intens dankbaar voor ben. Oh ja, er zijn in mijn leven ook nog wel dingen waar ik al lang voor bid en die er nog niet zijn, maar weet je, wanneer ik me daarop zou focussen zou ik verdrietig worden, en van lieverlee ondankbaar, en nog erger, ik zou uiteindelijk zelfs kunnen gaan mopperen tegen de Here God. Nee, dat wil ik niet, ik tel mijn zegeningen en dat maakt me blij en dankbaar, het kleurt mijn gevoel en mijn dag, het geeft zonneschijn in mijn hart.

Vroeger zongen we zo’n lied dat vast bij veel mensen bekend is, en dat refrein schiet me nu tebinnen en ik wil het hier opschrijven als een aanbeveling. Je zegeningen tellen is een goede bezigheid.

Tel uw zegeningen één voor één,
tel ze alle en vergeet er geen,
tel ze alle, noem ze één voor één
en je ziet Gods liefde dan door alles heen.