Ik wil vandaag zomaar eens een recent getuigenis doorgeven omdat dat zo opbouwend is en je door een getuigenis nog maar weer eens zó geconfronteerd wordt met de grootheid en de liefde van onze hemelse Vader.

Het getuigenins is niet van mij, maar van mijn zus. Zij woont al jarenlang in haar eentje in een eengezinswoning. Op zich heeft ze het er wel fijn maar het huis is nogal erg groot voor haar alleen. Vroeger gingen mijn kinderen dikwijls bij haar logeren, ze hadden er een eigen bed en zelfs een eigen tandenborstel, maar nu zijn ze zelf getrouwd en gebeurt dat niet meer. Bovendien is het lichamelijk ook best zwaar voor haar om die trappen te lopen en het hele huis schoon te houden dus staat ze nu al zo’n 4 jaar ingeschreven voor een andere, beetje kleinere, en het liefste een gelijkvloerse, woning. In de loop der jaren heeft ze regelmatig op huizen gereageerd maar er nooit een toegewezen gekregen op één uitzondering na, maar dat huis was in alle staten van verval en vuiligheid, dus die heeft ze niet geaccepteerd. Nu was er de laatste tijd één bepaald soort huisje dat haar wel aansprak en tot een paar keer toe stond er zo’n huisje op de verhuursite waar ze dan op reageerde, maar steeds niets. Nu waren we vandeweek daar zo over in gesprek en toen zei ze, dit is de laatste keer voorlopig dat ik reageer en als het niets wordt dan accepteer ik het maar als van de Heer, dan zal het de bedoeling wel niet zijn dat ik ga verhuizen, dan is het gewoon goed. Desalniettemin was ze wel heel benieuwd of het nu wel iets zou worden en ze was vol ongeduld om iets te horen. Afgelopen vrijdag werd ze plotseling gebeld door de woningbouw met de mededeling dat ze het huisje toegewezen had gekregen en wanneer ze eventueel kon gaan kijken om te zien of ze het huisje wilde accepteren. Ze wilde wel gelijk een afspraak maken maar op de een of andere manier kregen ze op de telefoonnummers van die mensen geen gehoor en stelde de mevrouw van het verhuurkantoor voor om dan even langs te rijden bij die mensen en persoonlijk een afspraak te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Op het adres aangekomen was er niemand thuis maar terwijl mijn zus daar nog stond kwamen net de bewoners aangereden en wie schets haar verbazing maar óók die van de bewoners toen zij elkaar zagen. De huidige bewoners van het huis zijn notabene mensen uit onze evangelie gemeente. Een echtpaar dat al meer dan 30 jaar in Nederland woont maar nu op punt staat om weer terug te keren naar Curacao. Uiteraard herkenden ze elkaar en ze nodigden mijn zus meteen binnen. Eenmaal aan de praat bleek dat dit voor beide kanten een enorme gebedsverhoring is, echt een wonder van God.

De man van dit echtpaar heeft recentelijk problemen met zijn hart gehad en eigenlijk zag hij er erg tegenop om strakjes het hele huis te moeten strippen en leeghalen, dus hij had gebeden of er iemand mocht komen, een gegadigde voor het huis, die veel over zou willen nemen. Er was tot nu toe niemand gekomen en juist donderdag had hij nogmaals gebeden of de Here er toch voor wilde zorgen dat alles in orde kwam en hij zelfs geen lampje van het plafond zou hoeven halen. Mijn zus daarentegen, had óók gebeden. Toen zij de vorige keer dat huis had geweigerd had de dame van het verhuurkantoor heel schamper gezegd dat er altijd wel werk was te doen in een huis en dat ze toch zeker niet dacht dat ze zomaar een kompleet huis in de schoot geworpen zou krijgen waar ze niets hoefde te doen? Mijn zus dacht toen, waarom ook niet? Bij God is immers alles mogelijk? En zij was gaan bidden en had de Here gebeden of hij haar een huis wilde geven waar ze veel over kon nemen en waar ze niet veel hoefde te doen. Nu kwam ze dus bij deze mensen en wat bleek, het hele huis is ten eerste brandschoon, keurig behangen, witte plafonds, alles helemaal geweldig. Daarnaast mag ze een nog bijna nieuwe afzuigkap overnemen, het hele huis ligt vol keurig gelegd laminaat, alle lampen overal blijven hangen, alle gordijnen, lamellen en vitrage blijft hangen, de kapstok, een schoenenkastje in de hal met een spiegel daarboven, leuke hoekplankjes in de slaapkamer, een prachtige klok, een hele mooie kast die deze man gebouwd had, kunstof schuifdeuren in de douche, rubberen tegels op het balkon en dan ben ik vast nog wel iets vergeten. En voor dit alles vroeg de man zó weinig, dat mijn zus hem toegezegd heeft in ieder geval meer te betalen dan hij vroeg, waarop hij en zijn vrouw weer vreselijk dankbaar zijn en zich erdoor gezegend voelen.

In principe hoeft er straks niet eens een raam gezeemd te worden omdat alles zó blinkend schoon en netjes is en zou mijn zus alleen haar spullen er maar in hoeven te zetten. Wat is God toch liefdevol hè? Als je dan deze perfecte timing weer ziet en hoe twee mensen op twee verschillende manieren ergens om bidden en de Here God leidt dat zo dan kun je geen woorden vinden van dankbaarheid. Ik vind het echt geweldig en ik word hierdoor opgebouwd want deze God is ook mijn God, en ook ik heb al zo dikwijls Zijn liefde en zegen mogen ervaren. Ja, trouwens, ook ik heb gisteren weer zo’n geweldige zegen mogen ervaren, luister:

Een poosje terug is er een vriendin van ons verhuisd en zij liet bij de verhuizing een prachtige wasmachine achter. Ze wilde hem niet verkopen maar hem aan mij geven omdat de mijne niet helemaal zo geweldig meer werkte. Nu wil ik niet steeds bij anderen vragen om dingen voor mij te doen en deze wasmachine stond bij mijn zus in de schuur, maar omdat ik het bezwaarlijk vond iemand te vragen dat ding voor mij op te halen, stond hij er al een tijdje. Nu kwam er in de afgelopen week een oude vriend het kantoor waar ik werk binnenlopen. Hij is ook goed bevriend met de directeur dus hij kwam zomaar een praatje maken. Daar ik hem ook goed ken maakten wij ook samen een praatje en ineens kwam mij de wasmachine weer in gedachten. Ik vroeg hem of hij het zag zitten om die een keer voor mij op te halen. Jawel hoor, hij zou het meteen regelen en hem dan samen met mijn broer, waarmee hij al vanaf kind bevriend is en die enkele huizen verder woont dan hij, komen brengen. Ik had gisterenmorgen nog een was in de machine gedaan en was even om een boodschapje gegaan terwijl de was draaide. Halverwege werd ik door mijn broer gebeld dat ze voor de deur stonden met de wasmachine. Ik meteen rechtsomkeer gemaakt en terug naar huis. Eenmaal binnen zei ik dat ik even snel de was uit de oude machine zou halen zodat hij weggehaald kon worden. Toen bleek dat de machine helemaal de geest gegeven had. De was was drijfnat en toen we probeerden de machine te laten centrifugeren deed hij dat niet. Ook afpompen deed hij niet meer, hij was gewoon helemaal kapot. En op zo’n moment staat je nieuwe machine al voor de deur, al voor de oude machine helemaal kapot was had de Here al voorzien voor een andere en op het juiste moment stond hij in mijn huis. Ik ben daarvan onder de indruk en ik vind het fantastisch een kind te mogen zijn van zo’n geweldige Vader. Zeg nou zelf, Hij is toch alle dank en alle liefde van mijn hart meer dan waard?

O Heer als ik Uw grootheid zie,
Uw zegen en Uw trouw,
Uw daden die mij zeggen:
kind, wat houd Ik toch van jou!
dan past mij enkel dankbaarheid,
voor U de lof en eer,
U bent oneindig liefdevol
ik houd van U, mijn Heer!!