Ik heb weleens een gesprek met iemand gehad, en deze persoon had het moeilijk met één van zijn kinderen die in de puberleeftijd kwam en eigenlijk de dingen van het geloof vaarwel wilde zeggen. Hoewel hij ermee grootgebracht was wilde hij er niet zoveel meer van weten en hij wilde veel liever de wereld in. De pleziertjes met zijn vrienden, allerlei uitspattingen en vooral erbij horen, dát waren voor hém dingen die belangrijk waren. Er waren in deze jongen zijn leven ingrijpende dingen gebeurd die ervoor gezorgd hadden dat hij zich afzette tegen alles wat met geloof te maken had. Deze man vertelde mij dat hij ermee bezig was om zijn kind alsmaar te confronteren met Bijbelgedeelten, vermaningen en waarschuwingen, en dit kind had daar geen behoefte aan en zette zich meer en meer hiertegen af. Toen we dan dit gesprek hadden heb ik tegen deze man gezegd dat het misschien een beter idee was om zijn zoon bij Jezus te brengen als hij niet bij hem was en om Jezus bij zijn zoon te brengen als hij wél bij hem was. (deze jongen kwam zo’n 1 a 2 keer per maand bij zijn vader doordat zijn ouders gescheiden waren.)

Misschien ken je dit soort dingen ook wel, misschien heb je zorg over je kinderen, of over familieleden, vrienden, collega’s, noem maar op, ik denk dat we allemaal wel mensen kennen die we wát graag zouden laten kennismaken met die liefdevolle en grote God en met het offer van de Here Jezus, wat Hij óók voor hen gebracht heeft. Maar veelal wordt het niet op prijs gesteld als wij de mensen met Bijbelteksten of met ( in hun ogen ) vrome praat, bejegenen, dat schrikt juist snel af.

Maar wat wél werkt is, door onze dáden de mensen tónen dat wij kinderen van God zijn en als we Zijn liefde, die Hijzelf in ons legt, ook metterdaad uitdragen naar de mensen om ons heen, dan zal dat veel meer uitwerken dan alle woorden bij elkaar. Er zijn zoveel manieren om Gods liefde uit te dragen door onze daden. Een vriendelijk woord, een vriendelijk gebaar, een helpende hand, een luisterend oor, en zo kan ik wel een mega lange lijst van dingen opnoemen maar ik denk dat we allemaal zelf wel dingen weten en kunnen bedenken waar we een ander mee kunnen zegenen.

I Joh.3:18 zegt: Kinderkens, laten wij liefhebben níét met het woord of met de tong, maar met de daad en in waarheid.

Wij mogen in het verborgene de mensen bij Jezus brengen en in het openbaar Jezus bij de mensen brengen.