Ik moest aan een verhaal denken, dat ik weleens heb gelezen, het ging over een prediker die was uitgenodigd als gastspreker in een samenkomst. Hij was er naartoe gegaan en zat in de zaal en er werd gezongen en hij voelde zich daar fijn. Op een gegeven moment werd er aangekondigd dat 2 broeders een lied zouden zingen en uit de zaal kwamen twee wat oudere mannen, richting het podium, en één van hen had een banjo bij zich. Ze gingen daar staan en hadden eerst wat moeite om tegelijk en in de juiste toon te beginnen, maar uiteindelijk begonnen ze te zingen en de prediker kreeg een gevoel van plaatsvervangende schaamte, de beide mannen zongen namelijk verschrikkelijk vals en daarbij knalde halverwege het lied, ook nog een snaar van de banjo kapot. En de prediker dacht, hoe dúrven ze daar zó vreselijk te staan zingen, als ik zo slecht zong, zou ik zéker nooit op een podium gaan staan… En toen sprak God tot zijn hart en Hij zei: “Deze twee kinderen van Mij, hebben een hart zó vol liefde voor Mij en vanúít die liefde staan ze daar voor Mij te zingen, ze geven Mij uit het diepst van hun hart hun aanbidding en voor Mij klinkt het heerlijk en Ik geniet met volle teugen, Ik voel me zó bemind”.

De prediker schaamde zich, en hij besefte op dát moment dat het helemaal niet uitmaakt als de dingen soms iets anders gaan als je gedacht of gewild had, en dat de mening van God, over iemand, véél belangrijker is dan de mening van mensen. Hij realiseerde zich ook dat hij zich beter geacht had als deze twee mannen en je begrijpt dat de prediking van die avond toch een tikkeltje anders werd als was voorzien.

Ik herken het zelf wel, dat ik soms té snel mijn mening over een ander klaar heb en anderzijds dat ik mijzelf soms ook tekort voel schieten, dat ik mij afvraag óf ik God en de mensen wel iets te bieden heb, en toen heb ik me bedacht, dat het beste en mooiste dat ik God en de mensen kan aanbieden, mijn hart is. En mijn wens is dat mijn hart een hart zal zijn, gevuld met liefde, liefde vóór Hem en liefde dóór hem, waarvan ik uit mag delen. Psalm 51:12 (Het Boek) Geeft U mij een nieuw, schoon hart, mijn God, en een nieuwe geest die mij innerlijk standvastig maakt. En ik bid dat niet mijn ógen bepalen wat mijn hart zal zien, maar dat mijn hárt bepaalt, datgene wat mijn ogen zullen zien!

Door wat ik met mijn ogen zie
vult mijn hart zich vaak te snel,
daar vormt zich dan een zeker beeld
maar klópt dat beeld ook wel?
Laat ik met Uw ogen mogen zien
het hárt juist, van de mens,
en dáár Uw  liefde brengen, Heer,
dát is mijn hartenwens.