Ik liep er weer langs gisteren en mijn gedachten gingen terug naar die Kerstdag.

Ik zie me nog staan. Een vierkant halletje waar wel 8 deuren op uitkwamen. Welke moest ik nemen? En dan ineens een stem van boven die zegt: ga door de rechterdeur voor u. Ik schrok, keek omhoog, waar kwam die stem vandaan…?

Ik was in de gevangenis. Jawel, maar “slechts op bezoek”. De gevangenis is bij mij zowat om de hoek en ik had nog nooit een gevangenis van binnen gezien. Maar één van onze cliënten had een misdaad begaan en zat al een poos vast en zou ook nog niet zo snel vrijgelaten worden. Hij had geen familie die hem bezocht en ook niet echt veel andere mensen. Ik wilde hem wel bezoeken maar voordat dat mocht moest er eerst een hele procedure gevolgd worden waarbij deze jongeman dan ook zelf moest aangeven of hij mij daar wel- dan niet wilde zien. Hiervoor moest ik hem eerst schrijven en dan moest hij dat aan de bewaking laten zien en toestemming geven dat ik hem mocht bezoeken.

Hij had gezegd dat hij me wel wilde ontvangen en zo kwam ik daar dus in dat gebouw om me aan te melden als bezoeker. Er werd gecheckt of ik wel op de lijst stond en toen moest ik door een soort scanpoortje, vervolgens al mijn bezit in een kluisje stoppen en toen mocht ik doorlopen en kwam dus in die gang terecht. De bewaker die het scherm in de gaten hield zei me dus door welke deur ik moest gaan en toen kwam ik in een lange sluis die ik doorging en aan het einde daarvan was een bezoekersruimte met tafels en stoelen in een halve cirkel. 2 Bewakers zaten in die ruimte op een strategische plaats vanwaar zij een ieder in de gaten konden houden. Wat onwennig ging ik zitten en wachtte tot deze jongeman zou komen en toen hij kwam was hij zó dankbaar. We hebben het hele uur zitten praten. Één keer in de week was het bezoekuurtje. De week daarop zou het de 25^e December zijn, 1^e kerstdag en er zou niemand komen om hem te bezoeken. Daarbij was het een officiële feestdag wat inhield dat de cellen veel later open en veel vroeger dichtgingen omdat er veel personeel vrij was. Ik voelde een ontferming voor deze jongeman en ik beloofde hem op de 1^e kerstdag te komen bezoeken. Hij straalde! Ik heb mijn woord gehouden en ben de 25^e er heengegaan. Wat was deze jongen dankbaar. Ik had ook nog wat voor hem meegenomen maar dat moest ik afgeven helaas. In ieder geval was hij blij dat ik er was en we hebben echt met elkaar kunnen praten. Hij vertelde ook dat hij van de gevangenispastor een bijbeltje had gekregen wat hij regelmatig las en dat het hem hielp. Hij had nog een weg te gaan en zou al snel overgeplaatst worden naar verderop in het land en toen ik wegging heb ik hem nog gauw een knuffel gegeven. Dit mocht eigenlijk niet, je mocht elkaar alleen over de tafel heen een handje geven. Maar ik dacht, vooruit, het is Kerst en de bewakers zijn ook mensen, dus deed ik het gewoon en gelukkig werd er niets van gezegd.

Hebreeën 13:3: Denk aan de mensen die in de gevangenis zitten, alsof u zelf gevangen was…

Een jong leven, al van zijn jeugd af beschadigd, met “verkeerde” vrienden in aanraking gekomen en zo van lieverlee in het criminele circuit beland. En ik moet eerlijk zeggen, ik kon me er zelfs wel iets bij voorstellen…

Matth.25:35-40: Want Ik heb honger geleden en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik heb dorst geleden en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik ben een vreemdeling geweest en gij hebt Mij gehuisvest, naakt en gij hebt Mij gekleed, ziek en gij hebt Mij bezocht; Ik ben in de gevangenis geweest en gij zijt tot Mij gekomen.  Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden, zeggende: Here, wanneer hebben wij U hongerig gezien en hebben wij U gevoed, of dorstig en hebben wij U te drinken gegeven?  Wanneer hebben wij U als vreemdeling gezien en hebben U gehuisvest, of naakt, en hebben U gekleed?  Wanneer hebben wij U ziek of in de gevangenis gezien en zijn tot U gekomen? En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, in zoverre gij dit aan één van deze mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan.

Het was zo’n kleine moeite voor mij om deze jongen een grote vreugde te bereiden. Het kostte me een beetje van mijn tijd en een stukje zelfoverwinning (om daarheen te gaan want ik vond het best spannend.) Toch word je er uiteindelijk zelf ook door gezegend en je wordt er blij van. Maar toen ik later deze woorden las die de Here Jezus heeft uitgesproken, drong het ineens zó tot me door hoe mooi ze zijn. Als de Here Jezus echt lijfelijk in ons dorp of onze stad aanwezig zou zijn dan zou de hele stad leeglopen en zich verdringen om maar zo dicht mogelijk bij de Here Jezus te komen maar als het gaat om een dakloze, een zwerver, een straatkrantverkoper een alcoholist op straat of noem ze maar op, dan lopen we soms liever een blokje om. Maar dan mogen we ons deze woorden in herinnering brengen en ons realiseren dat we de Here Jezus daar zien zitten of liggen. Dat maakt het wel heel bijzonder!